Bab-ı Esrar

Tanırsınız bizi aslında...
Biraz hafızanızı zorlasanız tanırsınız...
Siz hep soru soran kısmındaydınız... Bizse, sorgulanan çocuklardık...
Hani okul bahçelerinden toplamıştınız Elimizdeki tesbihe, yüzümüzdeki bıyığa kızmıştınız
Tamam şimdi hatırladım içtiğimiz sigarayada gıcıktınız...
Evet evet sizde haklısınız biz iki bin içerdik...
Hani; sembolümüzdü... Sırtımızda parkalarımız vardı...
Biz gerçekten iyi çocuklardık biliyorum Sizi inandıramadık ama öyleydik işte... Hani sizin tabirinizle sanıktık
Biraz zorlayın hafızanızı hatırlayacaksınız Hani bizim tırnaklarımız yoktu hatırladınız mı?
Uzun soğuk işkence gecelerinde bırakmıştık onları
Biz güldükçe vurdunuz hani Kesinlikle hatırlayacaksınız...
Bir gün aniden gelmiştiniz Kitaplarımı yırtmıştınız
Annemin gözü önünde dipçik indirmiştiniz çeneme
Ben.ben Demirci Mehmetin oğluyum Anlatılmayacak zorluklarla kazanmıştım sınavı
Evden anamın yüzüne bakmadan ayrılmıştım
Umutlarım vardı cebimde Birazda babamdan aldığım harçlık vardı
Vatan sevgisi vardı yüreğimizde Yurtlarda can kardeşlerimiz vardı
Altlı üstlü ranzalarda yatardık Ve bir gün siz geldiniz
Biz sizden büyüğüz Biz en büyüğüz dediniz (-Töbe haşa) ...

Sonra gözlerimizi bağladınız İlk yumruğu orada attınız
Sonra şöyle dediniz... Kim dediniz!.
söyle dediniz!... Anlat dediniz!... Tanımıyoruz dedik.!

Tanımıyoruz dedik vurdunuz... Biz sustuk siz yine vurdunuz
Bakın düşünün mutlaka tanıyacaksınız Biz adam satmayanlardandık hatırladınız mı
Bir dal cigara için isim vermeyenlerdendik
Vurma diye yalvarmayanlardandık...
Siz vurdukça... Siz vurdukça.hani size inat.gülenler vardı
işte biz onlardandık Mamaklara, metrislere doldurmuştunuz askılara bağlamıştınız
Orada bile gülerdik Hatırlsanıza bizi Aç bırakırdınız hücrede...
Daha açık anlatayım isterseniz size Belki hatırlarsınız C-5'lere tıkardınız
bizi anamıza avradımıza söverdiniz
Çok lıyorum ama hala hatırlamadınız mı
Siz sövdükçe biz sadece çatlamış dudaklarla tükürdük suratlarınıza
Ve yine susardık Bizim İmamoğullarımız vardı
Onlarıda hatırlamadık demeyin sakın Sizdiniz onları yargılayan ellerinizdeki kalemleri kıranlar sizdiniz
Nasıl anlatayım bilmem ki daha Mapuslardaki erlere bile komutanım diye bağartırdınız
Kesinlikle tanıyacaksınız... hatırladınız mı?...

Etmeyin eylemeyin nasıl hatırlamazsınız

Velican oduncu vardı hani kuru cılız bişey

Anladım anladım siz hatırlamayacaksınız

Aslında siz bize hiç inanmadınız

biliyorum ama Ben yinede anlatayım Bizler iyi çocuklardık ocaklıydık
Temiz yüzlerimiz vardı birde ince hilal bıyıklarımız
Simit yer çay içerdik Üstüne bir dal cigara
Yeminimiz vardı Bayrağa, Kur'an'a, Vatana yeminimiz vardı
Sevdalandığımızda olmuştu ama söyleyemedik içimizde bir yerlerde tıkanıp kaldılar
Gönül yaralarımız oldular Bakın biz annelerimize sarılamadık
Babalarımıza yaklaşamazdık Onlar başka bir yüceydi gözümüzde
Böyle kollarını açsada sarılsa derdik ama Ne onlar açtı ne de biz sarıldık
Ve aslında biz en çok babalarımızı severdik
Nisan yağmurlarına aşıktık ama siz geldiniz bizi eylüllere damlara tıktınız

Hasret bıraktınız nisan yağmurlarına
Bizi sizler müebbet sonbaharlara mahkum ettiniz
Oysa biz en çok ilk baharı severdik Biliyorum çok konuştum ama yine hatırlamadınız
Çünkü sizler hatırlamaya bile yüzü olmayanlarsınız
Bizler mi Bizler hala... Ocaklıyız!