To nou sou kyrie odige
Έντεκα το βράδυ, φεύγω απ' τη δουλειά
και αρχίζω να παλεύω με τη μοναξιά
και μέσα στο λεωφορείο της γραμμής
μετράω τα φανάρια της διαδρομής
Επάνω στο ταμπλό σου γράφουν τα παιδιά
μπαμπά, μην τρέχεις κι η μαμά χαμογελάει
σε μια φωτογραφία όλους σας φιλάει
στην άκρη του καθρέφτη η Παναγιά
Το νου σου, κύριε οδηγέ
γλιστράω στις χειρολαβές
και από το σπίτι της μπροστά όταν περνάς, μη σταματάς
Δεν κατεβαίνω πια εδώ
κι ας ξέρει πως την αγαπώ
Μέσα απ' τα λάθη τα πολλά μαθαίνω πρώτη μου φορά
πως είναι η μοναξιά
Ουρές στα σινεμά και ο κόσμος στην πλατεία
στην στάση μια παρέα ψάχνει για ταινία
και δίπλα ένας παππούς με όλα απορεί
πως άλλαξε η νύχτα την παρασκευή
Δε θέλω να κατέβω απ' το λεωφορείο
το άδειο μου το σπίτι θα 'ναι πάλι κρύο
και πάνω στον καινούργιο άσπρο καναπέ
να βλέπω τους λεκέδες του καφέ
Το νου σου, κύριε οδηγέ
γλιστράω στις χειρολαβές
και από το σπίτι της μπροστά όταν περνάς, μη σταματάς
Δεν κατεβαίνω πια εδώ
κι ας ξέρει πως την αγαπώ
Μέσα απ' τα λάθη τα πολλά μαθαίνω πρώτη μου φορά
πως είναι η μοναξιά
Σαββατοκύριακο στο luna park
μαζί με τα παιδιά
να με ρωτάνε αν την αγαπάω
ακόμα τη μαμά
Το νου σου, κύριε οδηγέ
γλιστράω στις χειρολαβές
και από το σπίτι της μπροστά όταν περνάς μη σταματάς
Δεν κατεβαίνω πια εδώ
κι ας ξέρει πως την αγαπώ
ήρθε ο καιρός να δω και 'γω καλά
πως είναι η μοναξιά
και αρχίζω να παλεύω με τη μοναξιά
και μέσα στο λεωφορείο της γραμμής
μετράω τα φανάρια της διαδρομής
Επάνω στο ταμπλό σου γράφουν τα παιδιά
μπαμπά, μην τρέχεις κι η μαμά χαμογελάει
σε μια φωτογραφία όλους σας φιλάει
στην άκρη του καθρέφτη η Παναγιά
Το νου σου, κύριε οδηγέ
γλιστράω στις χειρολαβές
και από το σπίτι της μπροστά όταν περνάς, μη σταματάς
Δεν κατεβαίνω πια εδώ
κι ας ξέρει πως την αγαπώ
Μέσα απ' τα λάθη τα πολλά μαθαίνω πρώτη μου φορά
πως είναι η μοναξιά
Ουρές στα σινεμά και ο κόσμος στην πλατεία
στην στάση μια παρέα ψάχνει για ταινία
και δίπλα ένας παππούς με όλα απορεί
πως άλλαξε η νύχτα την παρασκευή
Δε θέλω να κατέβω απ' το λεωφορείο
το άδειο μου το σπίτι θα 'ναι πάλι κρύο
και πάνω στον καινούργιο άσπρο καναπέ
να βλέπω τους λεκέδες του καφέ
Το νου σου, κύριε οδηγέ
γλιστράω στις χειρολαβές
και από το σπίτι της μπροστά όταν περνάς, μη σταματάς
Δεν κατεβαίνω πια εδώ
κι ας ξέρει πως την αγαπώ
Μέσα απ' τα λάθη τα πολλά μαθαίνω πρώτη μου φορά
πως είναι η μοναξιά
Σαββατοκύριακο στο luna park
μαζί με τα παιδιά
να με ρωτάνε αν την αγαπάω
ακόμα τη μαμά
Το νου σου, κύριε οδηγέ
γλιστράω στις χειρολαβές
και από το σπίτι της μπροστά όταν περνάς μη σταματάς
Δεν κατεβαίνω πια εδώ
κι ας ξέρει πως την αγαπώ
ήρθε ο καιρός να δω και 'γω καλά
πως είναι η μοναξιά
Credits
Writer(s): Federico Cavalli, Pietro Cremonesi, Arcangelo Valsiglio, Yannis Doxas
Lyrics powered by www.musixmatch.com
Link
© 2024 All rights reserved. Rockol.com S.r.l. Website image policy
Rockol
- Rockol only uses images and photos made available for promotional purposes (“for press use”) by record companies, artist managements and p.r. agencies.
- Said images are used to exert a right to report and a finality of the criticism, in a degraded mode compliant to copyright laws, and exclusively inclosed in our own informative content.
- Only non-exclusive images addressed to newspaper use and, in general, copyright-free are accepted.
- Live photos are published when licensed by photographers whose copyright is quoted.
- Rockol is available to pay the right holder a fair fee should a published image’s author be unknown at the time of publishing.
Feedback
Please immediately report the presence of images possibly not compliant with the above cases so as to quickly verify an improper use: where confirmed, we would immediately proceed to their removal.