Khasteh

ای که خسته کرده ای مرا ز لحظه ها
بعد از این قفس به یک بهانه می روم
ای که جان خسته را به لب رسانده ای
تو بمان که من دگر ز خانه می روم
تو خسته ای ز بودنم
تو مایلی به رفتنم
روزی این سرای ما کلام غم است
جای صحبت و نگاه عاشقانه بود
زیر سقف این اتاق کینه آفرین
جایگاه خلق بهترین ترانه بود
تو خسته ای ز بودنم
تو مایلی به رفتنم
من و تو با دل جدا
چه آرزو چه صحبتی
چه کوششی چه همتی
به زندگی چه رغبتی
تو خسته ای ز بودنم
تو مایلی به رفتنم
ای که خسته کرده ای مرا ز لحظه ها
بعد از این قفس به یک بهانه می روم
ای که جان خسته را به لب رسانده ای
تو بمان که دگر ز خانه می روم
تو خسته ای ز بودنم
تو مایلی به بودنم



Credits
Writer(s): Jahanbakhsh Pazoki, Jahanbakhsh Rastegar
Lyrics powered by www.musixmatch.com

Link