Küçüğüm

Aynı sokakta oturuyorduk, adı esrarengiz
Herkes onun hakkında farklı şeyler söylerdi
Hepsi nedensiz, hepsi sebepsiz
Kirli sakalları vardı, kahverengi gözlüğü, kumraldı
Ben nefret ederdim ama mahallenin bütün kızları ona hayrandı
Bir gün onunla yolda karşılaştık, çok güzel bir yüzü vardı
O an kalbimi söküp atasım geldi
Çünkü deli gönlüm o an onun aşkıyla alevlendi

Artık uyumak yerine sürekli onun evini izliyordum
Onunla karşılaşabilmek için akşam saatlerce kapılarda duruyordum
Bir akşam onu yolda gördüm, bi' dakika bakar mısın dedim?
Acelem var küçüğüm dedi. Sanki bana aramızdaki yaş farkını hatırlattı
Eve gidip ağladım. Ertesi gün eve girdiğini gördüm
Hemen gittim ve kapıyı çaldım, Açtı, ne var küçüğüm dedi
Adımı bile söyleyemedim, sadece seni seviyorum dedim
Gülümsedi cevap bile vermedi, evet dedim
Ne evet dedi, konuşmadım ve koşarak dışarı çıktım
Daha sonrada bir ay boyunca evden çıkmadım

Bir gün arkadaşlarla evde otururken
Mahalleye sirenler içinde bir ambulans geldi
O günü hiç unutmam, ambulanstan alel acele inenler
Hızla onun evine girdi, bütün mahalle aşağı indik ve seyre daldık
Bir kaç dakika sonra onu sedyeyle dışarı çıkardılar
Önümden geçerken ben de seni küçüğüm dedi ve gözlerini yumdu
Donup kaldım çünkü herkes bana bakıyordu

Eve doğru koşmaya başladım, göz yaşlarım durmadan akıyordu
Eve vardım, annemler ondan bahsediyordu
Ailesi yokmuş, kendi gayretiyle bu yaşa gelmiş, okumuş
Sevdiği bir kız varmış, ailesi vermeyince kız kaçmış
Ama kaçtığı gün ölmüş, Bir süre sonra yine sevmiş
Ama ne yazık o da ölmüş, Kimi sevdiyse ölüm ayırmış
Sanki onun sevgisi Azrail'in ölüm fermanıymış

Bazan hiç nedensiz, durup dururken ağlıyormuş, uyurken baş ucunda
Bir kağıt, bir kalem, birde fotoğraf duruyormuş, bir an önce
Ölebilmek için sanki dua ediyormuş İntihar edip hastaneyi aramış
Polisler evinin duvarında küçüğüm yazısını bulmuşlar
Polisler evinin duvarında küçüğüm yazısını bulmuşlar
Küçüğüm sende ölme, küçüğüm sende ölme yazıyormuş