Kjykkenbordet

Kjykkenbordet konne sikkert fortelt om tåre og snått
og mat så ikkje smakte så fryktelig godt.
Gap opp!, sa eg. Lige ikkje!? Dar e'ikkje noge så hette eg ikkje lige!
Du må eda, du må eda ellers bli du sjuge!
Her kjeme flyet bzzzz. Nå kjeme båten,dunk dunk... Gap opp!
Kjykkenbordet huske sikkert smatting og slorping og raping
og flekka på duken så aldri gjenge vekk.
Og det huske sikkert Pappa då dugen hekta seg i beltespenno,
han reiste seg og drog det med seg det havna i en hau på gålvet.

Ja, kjykenbordet konne sikkert fortelt i timevis,
men et står bare der å holde kjeft!
Det håbe at nogen snart ska strama de dinglete beinan.
Og mange gonge he det hørt Pappa heva stemmen sin og sei:
De må ikkje bare dra, de må løfta! Ska de ødelegga det bordet?
De måkje bare dra, de må løfta!
Ser de ikkje at det helde på å rasa ihoba?

Kjykkenbordet konne sikkert fortelt om melkeglass så velta,
om skorpe så blei ligganes igjen.
Om nase så lokte på gammalt pålegg om heimabakt brød kont va kjøpt.
Ja,kjykkenbordet konne sikkert fortelt i timevis,
men det står bare der å tie.

Ja det står bare der å skrangle for skruene te beinan e lause.
Kjykkenbordet, svaie når heile familien ede på likt.
Beinane sko våre stramde men det e sånne ting me gjør ei anna gong.
Finnekje skrujernet vetkje kor det ligge eigong.
Så kan me sidda stille å eda og ikkje snakka meir om det.
Så kan kjykken bordet svaia sånn, ferdig med det!