Skadeungen

Dar lå i skåeoeng på min vej, a loev som ejenting
Hva raegt de mæ i skåeoeng dar hae brække dæj jæen ving,
Så a djik vier, men sønt å fovlen vil intj forsveej det folt mæ
Te siest vent a om, a ku intj få fræ, a ku intj glæem det bette kræ.

Dæj var så sot å dæj var så hvitj, dæj bette forslavve fovl
A tentj det var bæest om a slov dæj
Ihjæl, å a tentj a ku brueg en skovl,
Men lieg da a sku te-å slo, tjikke dæj op å de yvn
De var så møerk å så fuel å såer, de fæek mæ hotte* te å styvn.

Så djiek a hen å bøvve mæ nier, å sånke dæj op i min håi
Å løtte te hva dæj hae å sæej, siel om a intj ha ståi*,
Dæj spuer mæ om hvaffer a vil slo dæj, nær no a ku sitj dæj var vaeg
Å om a intj so at dæj var i fovl, på saem måe som a var i maej.

Så baj a vingen op mæ en snåer, å i peej dar ku håel dæj styev
Å da a seen baj æ op ijan, var fovli rask å ku flyev,
Dæj læer mæ mø dæj bette fovl, mæ sin yvn å set lyløes språeg
A var i maej å dæj var en skåe, men å skåe ka maj nok vo klåeg.

*) Hotte = næsten (rigsdansk hartad)
*) Ha ståi = havde tid