Mitt Heimstadland

Eg aldri kan gløyma mitt heimstadland
med fjell og med heimar og med brusande strand
med fjord og med holmar og hav i kring
og fuglesongen i austavind

Johannes:¨
Og opp i frå strand går ein gamal sti
vel forma og laga i gamal tid
der halvvegs ein kjipestein, svart og grå
han står som eit minne, mot himmel blå

Med grønleta bøar og avlinga rik
med bjørkeskogen i tronge vik
med nøter og garn, og med sei og laks
i grendene her var det mannfolk vaks

I storm og i stilla på havet dei laut
mens bøljena trugande mot dei braut
med vind i sitt segl, og med kurs mot mål
ja slik vart dei seige og hard som stål

langs lande det vaks under arbedishand
mens folket det sleit på sjø og på land
Så lifte dei kone so mykje barn
slik er det å vera ein føregangsmann

Her skåaer eg landet for fyrste gang
Så fint og så fritt i mordi sin song
Her spirde ein båd i min sjel mitt sinn
og her fekk eg arven som støpt er min