รุ้ง

เหม่อมองท้องฟ้า และหวังวันที่ดี
ความทรงจำที่ผ่านมาจบลงแล้วให้ผ่านไป วันนี้เป็นวันใหม่
เมื่อแดดส่องลงมา แม้มีเมฆฝน
จะเกิดรุ้งทอเป็นสาย ดับสลายความมืดมน
สดใสในตา ถึงเวลาฉันเข้าใจ

ก่อนชีวิตจะอ่อนล้า
ก่อนชีวิตจะผ่านพ้นจนหมดเวลา
พอได้รู้ว่าหยุดตามหาจะมีวันที่ฟ้ากระจ่าง
และความทุกข์นั้นเบาบาง

เมื่อสิ่งที่เป็น ไม่ใช่ดังที่เห็น
สุขและทุกข์ไม่ใช่ฝัน และความจริงไม่แปรผัน สิ่งนั้นคือคำตอบ
เจ็บมาเพียงใด ช้ำมาแค่ไหน
สิ่งที่รู้ในจิตใจคือสุดท้ายในสักวันสิ่งนั้นจะผ่าน แม้จะนาน ฉันเข้าใจ

ก่อนชีวิตจะอ่อนล้า
ก่อนชีวิตจะผ่านพ้นจนหมดเวลา
พอได้รู้ว่าหยุดตามหาจะมีทางให้ทุก ๆ อย่าง

ก่อนชีวิตจะอ่อนล้า
ให้ความเจ็บช้ำมันตอกย้ำว่าธรรมดา
สิ่งที่รู้เมื่อหยุดตามหาจะมีวันที่ฟ้ากระจ่าง
และทุกข์นั้นเบาบาง

(ความสุขที่ตามหา ไม่เห็นด้วยสายตาคนอื่น)
(น้ำตาปล่อยมันอย่าฝืน ฉันพร้อมจะฟื้นคืนมาใหม่)

ก่อนชีวิตจะอ่อนล้า
ก่อนชีวิตจะผ่านพ้นจนหมดเวลา
พอได้รู้ว่าหยุดตามหจะมีทางให้ทุก ๆ อย่าง

ก่อนชีวิตจะอ่อนล้า
ให้ความเจ็บช้ำมันตอกย้ำว่าธรรมดา
สิ่งที่รู้เมื่อหยุดตามหา จะมีวันที่ฟ้ากระจ่าง
และทุกข์นั้นเบาบาง ฟ้าสว่างเมื่อถึงเวลา



Credits
Writer(s): Jenvit Chanpanyawong, Karinyawat Durongjirakan, Settharat Phangchunan, Atirath Pintong
Lyrics powered by www.musixmatch.com

Link