A Xustiza pola man

Aqués que ten fama d'honrados na vila
Roubáronme tanta brancura que eu tiña
Nin pedra deixaron en dond'eu vivira
Sin lar, sin abrigo, morei nas curtiñas
Ó raso coas lebres durmín nas campías
Meus fillos, meus anxos, que tant'eu queria
Morreron, morreron coa fame que tiñan
Fixeronm'un leito de toxos e silvas

Salvademe, ouh, xueces Berrei, toleria
De min se mofaron, vendeum'a xustiza
Estonces, cal loba doente ou ferida
Dun salto con rabia pillei a fouciña
Rondei paseniño, ne'as herbas sentian
I a lúa escondiase, i a fera durmia
Mireinos con calma, i as mans estendidas
Dun golpe, dun soio, deixeinos sen vida
I estonces, estonces compreuse a xustiza
Eu, neles; i as leises, na man qu'os ferira
I estonces, estonces compreuse a xustiza
Eu, neles, i as leises, na man qu'os ferira



Credits
Writer(s): Rosalia De Castro, Amancio Prada Prada
Lyrics powered by www.musixmatch.com

Link