Şiir Gözlüm

sen bu şiiri okurken
ben çoktan bu şehirden gitmiş olacağım
artık ne özlemlerimi duyacaksın bıçak yarası
nede telefonların çalacak gece yarısı

seni sana beni beni bir akıl hastanesine bırakıp gideceğim bu şehirden
nasılsa nasılsa kavuşamadım sana
nasılsa dudaklarının kıyısına varamadım
nedense bütün çıkmaz sokaklar adresim oldu
ve nedense bütün kırmızı ışıkları üzerime yaktın

ne ettimse ne yaptımsa bir türlü sana yar olamadım
işte çıkıp gidiyorum hayatından
işte senide sana bırakıp gidiyorum

artık pusulam hasreti saatim yanlızlığı
ve takvimler sensizliği gösteriyor bana
neylersin yolcu yolunda gerek
belki bundan sonra belki senden sonra
adam olur bu asi yürek
dersini alırda bu sevdadan
birdaha boyundan büyük denizlere asılmaz kürek

sen kimbilir kaçıncı uykuda
sen masal varisi bir rüyada
sen korsan yüreğiyle pusuda
ben yollarda olacağım
ve seni unutacağım

yarın bu saatlerde ben yollarda olacağım
sen kim bilir kaçıncı uykuda
masal varisi bir rüyada
ve elbette o korsan yüreğin yine pusuda

oysa oysa ilk defa sesimi duyamayacaksın
sitemlerin sahipsiz soruların cevapsız kalacak
belki ilk defa içini kemirecek yokluğum
tanımadığın bir korku içini kaplayacak
ve ilk defa kendinle hesaplaşacaksın

ne oldu ne oluyor ne olacak

sonra bir gözün kör
bir kulağın sağır bir ayağın kırık
bir kolun kesik düşeceksin yollara
yani baştan başa yarım yani baştan başa eksik

bütün duvarlar üstüne yıkılacak
belki ilk defa unutuldum diyerek
yüreğin sızlayacak
ve sen ve sen bu şiiri okurken
ayrılığımız çoktan başlamış olacak

belkide tek tesellin belkide son tesellin
sana yazdığım bu son şiir olacak
sakın unutma
bütün şehirler uyur istanbul uyumaz
ve bir gün bütün sevenlerin unutur seni
ama bu şair yürek asla unutmaz