Non

Zij stapt op de trein. Zij vult de wagon, een en al aanwezigheid
Ze is jong en gezond en mooi, mooi voor een non
Zij verbergt een geheim, onder haar habijt, ongeschonden maagdelijk
Vullen mannen hun strijd met spijt. Ze is mooi, mooi voor een non
Ver achter haar in het klooster was haar schoonheid een gevaar
Onze God als onverenigbaar
Met morele integriteit
En liefde voor God

Maar dan breekt de zon door de wolken
Ze staat op, opent het raam
Buigt naar buiten en de wind gaat aan de haal
Met haar gedachten en met haar haar
Ze voelt zich nieuw ze voelt zich jong
Ze voelt een vuur onder haar vel, in elke vezel in elke cel
Ze voelt zich vrij, ze voelt zich naakt.
Zoals God haar heeft gemaakt
Ze voelt een drang en ze weet
Dat als er nu een man
Dat ze dan weet wat ze moet doen
Ze zou er helemaal voor gaan
Ze zou zich geven, voor even
Voor deze reis en voor haar leven
Ze ziet het allemaal gebeuren
Hoe haar nonnenkleed zou scheuren
Hoe ze hem zwijgend zou beklimmen
De inwendigheid zou zingen.
Hoe ze het ritme zou bepalen
Het perfect zou zijn totaal
Met haar dij in zijn heupen en haar hals in zijn gezicht

Maar dan, schuift een wolk voor de zon
De trein stokt, schokt en vertraagt
Ze zakt neer, op haar bank, opnieuw die non, opnieuw die maagd
Van God, van de Heer, haar moment is voorbij
Haar wacht een strijd, tegen een nieuw soort eenzaamheid
Tegen een leegte, een gemis.
Tegen iets wat er niet is
En ze drinkt, ze drinkt, zoals haar moeder dat ook deed
Tegen klein, middelgroot en reusachtig levensleed
Zoals haar vader, wanneer de wereld hem ongelijk gaf
Zoals haar opa tegen de pijn, zoals haar oma tot in het graf
En ze drinkt, ze drinkt, op de orde, op de kerk
Op haar wanhoop, op haar familie, op haar kutman zonder werk
Op haar vader en haar moeder, van wie ze drinken heeft geleerd
Op haar nutteloze schoonheid
Op het leven in dienst van God