Un Pensamento
Este insomnio venial
Que non aspira a ser tormento
Prende todas as candeas
Que dan luz a un pensamento
E sobre o postergado soño ver
De sombras o estrego
Ese todo condimento
Ese todo condimento
Ese todo condimento
Que reclama esta canción.
Vendo as horas de reollo
Eu percebo que se achega
Ca súa guerra encarnizada
A mañá miña indolencia
Con preguiza torno ao leito
E suxíreme a morneza
Que me garde da soberbia
De pensar que estou esperta.
É sabido que no escuro
Non se enredan as ideas
É sabido que se crean
Cando o sol o tapa o curo
E avanzando polas horas
Descúbrome unha indecente
E dígome nas impares
E dígome nas impares
E dígome nas impares
Que xa marcho na que segue.
Vendo as horas de reollo
Eu percebo que se achega
Ca súa guerra encarnizada
A mañá miña indolencia
Con preguiza torno ao leito
E suxíreme a morneza
Que me garde da soberbia
De pensar que estou esperta.
E que este insomnio letal
Vai achegándome ao tormento
Cando comezan as candeas
A facer fins ao pensamento
Na conta final das horas
Núa ademais de indecente
Berro á lúa retadora
Berro á lúa retadora
Berro á lúa retadora
Que se ten présa que espere.
Vendo as horas de reollo
Eu percebo que se achega
Ca súa guerra encarnizada
A mañá miña indolencia
Con preguiza torno ao leito
E suxíreme a morneza
Que me garde da soberbia
De pensar que estou esperta.
Que non aspira a ser tormento
Prende todas as candeas
Que dan luz a un pensamento
E sobre o postergado soño ver
De sombras o estrego
Ese todo condimento
Ese todo condimento
Ese todo condimento
Que reclama esta canción.
Vendo as horas de reollo
Eu percebo que se achega
Ca súa guerra encarnizada
A mañá miña indolencia
Con preguiza torno ao leito
E suxíreme a morneza
Que me garde da soberbia
De pensar que estou esperta.
É sabido que no escuro
Non se enredan as ideas
É sabido que se crean
Cando o sol o tapa o curo
E avanzando polas horas
Descúbrome unha indecente
E dígome nas impares
E dígome nas impares
E dígome nas impares
Que xa marcho na que segue.
Vendo as horas de reollo
Eu percebo que se achega
Ca súa guerra encarnizada
A mañá miña indolencia
Con preguiza torno ao leito
E suxíreme a morneza
Que me garde da soberbia
De pensar que estou esperta.
E que este insomnio letal
Vai achegándome ao tormento
Cando comezan as candeas
A facer fins ao pensamento
Na conta final das horas
Núa ademais de indecente
Berro á lúa retadora
Berro á lúa retadora
Berro á lúa retadora
Que se ten présa que espere.
Vendo as horas de reollo
Eu percebo que se achega
Ca súa guerra encarnizada
A mañá miña indolencia
Con preguiza torno ao leito
E suxíreme a morneza
Que me garde da soberbia
De pensar que estou esperta.
Credits
Writer(s): Maria Jose Silvar Fernandez, Roca David Quinzan
Lyrics powered by www.musixmatch.com
Link
© 2024 All rights reserved. Rockol.com S.r.l. Website image policy
Rockol
- Rockol only uses images and photos made available for promotional purposes (“for press use”) by record companies, artist managements and p.r. agencies.
- Said images are used to exert a right to report and a finality of the criticism, in a degraded mode compliant to copyright laws, and exclusively inclosed in our own informative content.
- Only non-exclusive images addressed to newspaper use and, in general, copyright-free are accepted.
- Live photos are published when licensed by photographers whose copyright is quoted.
- Rockol is available to pay the right holder a fair fee should a published image’s author be unknown at the time of publishing.
Feedback
Please immediately report the presence of images possibly not compliant with the above cases so as to quickly verify an improper use: where confirmed, we would immediately proceed to their removal.