O Kairos

Είν' ο καιρός σκέψη που σπάει
μάτι που ξενυχτάει, είναι φωνή που κλαίει.
Σαν συγγενής τρελός στη φυλακή
σαν μια ντροπή, κάτι που καίει.

Eίν' o καιρός το σώμα αυτό που απορεί
που αδυνατεί και δεν νικάει
μες στο πηγάδι σαν κοιτάει
τραβάει τον εαυτό του και ρωτάει, και ρωτάει:

Ποια μυστικά μας έμαθε η σιωπή;
Ποιος τα πληρώνει αυτά; Ποιος μας κοιτά;
Ποιανού τροφή τα λόγια μας αυτά;
Ποιος μας κοιτά και δε μιλά;

Eίναι ο καιρός μακριά διαδρομή
ανάγκη μια στιγμή και πόνος ξένος.
Eίν' η χαρά στα μάτια ενός παιδιού
το φως του φεγγαριού, το ναι του διπλανού.
Παράθυρο ο καιρός, λάγνος Θεός κι εχθρός.

Eίν' o καιρός το σώμα αυτό που απορεί
που αδυνατεί και δεν νικάει
μες στο πηγάδι σαν κοιτάει
τραβάει τον εαυτό του και ρωτάει, και ρωτάει:

Ποια μυστικά μας έμαθε η σιωπή;
Ποιος τα πληρώνει αυτά; Ποιος μας κοιτά;
Ποιανού τροφή τα λόγια μας αυτά;
Ποιος μας κοιτά και δε μιλά;



Credits
Writer(s): Sokratis Malamas
Lyrics powered by www.musixmatch.com

Link