Akoma Mia Zoi

Τα βήματά μας κάπου εδώ τελειώνουνε
Κι αυτές οι μέρες που κάποτε έμοιαζαν για πάντα
Κάπου στην άκρη της καρδιάς ξεχειμωνιάσαμε
Μείνανε στάχτες να ζεσταίνουν τα όνειρα μας

Στα όριά μας πια δεν ταξιδεύουμε
Τα δεκανίκια της ψυχής δε βρίσκουν χώμα
Τι ζει πια μέσα μας ποτέ δε θα το μάθουμε
Μα του χαρίζουμε πνοή για λίγο ακόμα

Κι όλο κοιτάζω πίσω απ' τον ώμο σου σφιχτά σαν μ' αγκαλιάζεις
Αυτόν το δρόμο που φοβάσαι να περάσεις
Κι είναι αιώνας η στιγμή, κι είναι η σιωπή σου φυλακή, μια φυλακή
Κι όσο κοιτάζω στάζουν τα μάτια σου μια θάλασσα με λάθη
Δεν ξέρω αν θα σε ξαναδώ, γι' αυτό πες κάτι
Για να 'χουν σώμα τα γιατί θα 'δινα ακόμα μια ζωή

Τα βήματά μας κάπου εδώ τελειώνουνε
Στεγνώνει η στάλα και αρχίζει ο ωκεανός
Γίναν μικρά παιδιά τα "όχι" και πεισμώνουνε
Τις αντοχές μας θα χαιδέψει ο καιρός

Στα όριά μας πια δεν ταξιδεύουμε
Κι έμεινε ξένο το χαμόγελο στα χείλη
Κι ίσως μια μέρα μακρινή να καταλάβουμε
Ποτέ η φωτιά και το νερό δε γιναν φίλοι