Niets Verwacht

'k Heb van het leven vrijwel niets verwacht,
geluk is nou eenmaal niet te achterhalen.
Wat geeft het,
in een koude voorjaarsnacht,
zingen onsterfelijke nachtegalen.
Over mijn ouders,
over de zon,
verlaten plantages en de marrons.
Dit zijn de helden als Anton de Kom.
Dit zijn de dagen,
dit is mijn grond.

Hier houdt het op, hier houdt de wereld op.
Dit is het jaar van verandering en droogte.
We varen uit, zien de haven kleiner worden.
Meisjes op de kade laten tranen en maken hun laatste handgebaar.
Later.
Lieve, lieve, waar we leven,
dit is nou niet echt het moment om raad te geven.
Maar stuur een zegen en verwarm hun harten,
als zaden van bloem door de wind meegevoerd, die hoe dan ook weer ergens zullen landen.
Kijk, wat begint, zal eindigen,
dat geldt voor bijna alles,
niet voor alles niets en het oneindige.
Boerenwijsheid zou je zeggen, nou mijn vader was er één,
leefde van en werkte op het land. Sranang kondre mang!
Marcherend door de straten van Paramaribo.
Ik met een vertaalboek en mijn papa met zijn saxofoon.
Carlo Jones, Sonny Rollins, broeder Benjamin en Coen.
Ik hoef mezelf niet meer te vragen wat ik hier kwam doen.

Tot je spreekt een rasnihilist,
strak in het pak op een fiets, zweetdruppel langs m'n ruggengraat.
En ik fiets terug naar het niets, waar ik thuis hoor.
Thuis stoort niets.
't Zwarte gat is m'n moeder en ze bloedt inkt.
Inktdruppel in m'n iris. Ik zie niets dan de absentie van licht.
Ik verwacht de big bang liever morgen dan vandaag,
ik slaapwandel cyclisch. 't Is raar dat alles wat ik verwacht dus niets is

'k Heb van het leven vrijwel niets verwacht.
Nee, geluk is niet te achterhalen.
'k Heb van het leven vrijwel niets verwacht.
Nee, geluk is niet te achterhalen.

Ananta, na elke reis staat mijn mams klaar met vers gekookt eten
en in haar hand steeds een andere landkaart.
Ga jongen ga!
Verhalen worden doorgegeven aan de keukentafel of op de veranda,
standaard.
We bespreken familiewijsheden: laat je liefde niet afhangen van een ander.
De schande van het niet groeten, is groter dan die van het niet gegroet worden.
Alles is te leen, wees dankbaar.
En dat is niet het wegcijferen van het Zelf, want het zelf is het enige wat blijvend is.
Constant, constant,
beleid de liefde die je bent nu met het vuur van een lofzang.