Yaşamak Öldürür P2

Yazmak hiç kolay değilmiş, eskiler hakkında
Ne varsa birikti bak hepsi şu an aklımda
Biraz da kirli hatıralar aslında,
Şimdi farkına varmak gerek
Hava karardığında, bu aynı cadde, aynı sokak lambasının altı
Yürürken hangi sahte yüzler bana baktı?
Büyürken azaldık, sokaklar daraldı ve masaldan uyandık
Kuytu bir mezarlıkta elleri cebinde hayal kuran bi kaç gençtik
Karanlığına gömüldü herkes bu Eskişehir'in

Kimse bu hikayenin sonunda demeyecek geçmişte ne olduysa oldu boş ver haydi hepsi geçti (Geçti!)

Çabalarsın bazen usanmadan,
Defalarca karalarsın kağıdı kimse uyanmadan
Canın yansa da susarsın,
Üzülürler duyarsalar
Bir hayal gerçek olur,
Bir kaçı rüya sanarken dar gelir dünya sana zaman acımaz asla be
Artık çok geç ne yapsan da kahkahalar sahte
Biraz daha sabret
Sonunda soğuk duvarlar eski bir hastane
Git haydi herkes gibi dönmem asla de
Yaşamak öldürse de fazla acımaz pek
Bu gece yalnızlık fondip ve acılar sek
Ne olur yani sesini biraz fazla açıversek?

Boğulduk boğulacağımız kadar yolumda engeller
Hep bi gün yorulacağımı sanar
Hepsi aynı kabusta tek başımayken taarruzdalar
Cam bi fanustayım yalnızlığa maruz kalan ruhum ablukada
Hayal gücüm sanki çocukluğumun geçtiği bir avlu kadar
Şimdi tam buradan geriye doğru aynı nakarat
Ve bu hayal içinde düştüm yere havlu atarak

Yarıda kalan umutlar gibi hep kaçarak büyüdüm
Yaşayarak gördüğüm rüya
Yarıda sönen sigaram gibi hep yaşamak öldürür
Yaşamak öldürür dünya

Yarıda kalan umutlar gibi hep kaçarak büyüdüm
Yaşayarak gördüğüm rüya
Yarıda sönen sigaram gibi hep yaşamak öldürür
Yaşamak öldürür dünya