O

Zaman savurdu herkesi her yere, her şeyi herkese çevirdi, herkes kendi kendine,
Bi tozlu anı gibi ezbere, O gitti şimdi bir ben, bir oda ve bir de kör pencere.

Sol yanım onundu kalp hiç bişey anlamazdı,
Bi sabah uyandım canımı istedi ve aldı,
Bi meleğin lütfu şeytanın pençesinde kaldı,
Üstüme yıkıldı şehrin orospu duvarları.

Göçebeydi aklımın en kırılgan sofrasında,
Kaybolup sonrasızlığın en acı mısrasında.
Selam ola sokakların onlar da farkında.
Bir tek ikimizdik sanki koca dünya ortasında.

Cehennem her şeyi yakar, hiç bişey yok edemez.
Tek isteğim çaldığın uykularımı geri ver.
O bildiğin bütün melodilerim oldu,
O gözyaşı, o bi yakarış, o dilimdeki tüm heceler.

Dostum, gün ara karanlığa savuşmak için,
Sevgili gün sayar seni de gömebilmek için.
(Gerçek!)
O yalnızlığın sevebilmek için, bu cevapsız bi soru,
Kayıp harabe yıllar için.

O kendi kendine anlatır durur ama dinleyen kim?
(Cevap ver)
Yine ben.
O korkak adımlarla kaçar ama sığınacak tek yeri var
Bu beden.
O yalnızdı, utanırdı, ama vazgeçmezdi inan.
O yenilirken dönüp başında duran hangimizdi bak?
Yine sen.
O kendi kendine anlatır durur ama dinleyen kim?
(Cevap ver)
Yine ben.
O korkak adımlarla kaçar ama sığınacak tek yeri var
Bu beden.
O yalnızdı, utanırdı, ama vazgeçmezdi inan.
O yenilirken dönüp başında duran hangimizdi bak?
Yine sen.

Sokakta rastladığın biri dönüp de bakmadığın
O belki unuttuğun belki adını hiç duymadığın
Düşmanındır belki belki dostum deyip sırtladığın
O senden habersizken adını ceplerinde sakladığın

Arkanda sandığındı o en önden izledin
İçinde büyüdü bir ses gibi bağırmak istedin
Ve belki özledin kestin saçlarını küsüp O'na
Ve belki özledi semada titrer oldu yüzün

Şarkılar yazıp büyürken bir çocuktu unuttuğu ki
O'na sorsan dostu şöyle derdi; Çocukluğum
Bazen dinlemekten daha çok anlatmaktan yorulduğun
O ellerinden tutup beyaz saçlarınla sarıldığın

Hatırla İstanbul sürekli bağırıyordun git diye
Bir Şubat sabahı sustun O'na bulutlar artık kara
Tutunmak ister sana Ay kadar tutulmak ister
Sen kadar inanmışken ben kadar kurtulmak ister

Kulağını doldururken hala aynı ninniler
Hatıralar kağıt üstünde can çekişen çizgiler
O; Benim
O; Sensin
Ve neden diye sorduğum
Bitmek için başlamışken, ölmek için doğduğum.

O kendi kendine anlatır durur ama dinleyen kim?
(Cevap ver)
Yine ben.
O korkak adımlarla kaçar ama sığınacak tek yeri var
Bu beden.
O yalnızdı, utanırdı, ama vazgeçmezdi inan.
O yenilirken dönüp başında duran hangimizdi bak?
Yine sen.
O kendi kendine anlatır durur ama dinleyen kim?
(Cevap ver)
Yine ben.
O korkak adımlarla kaçar ama sığınacak tek yeri var
Bu beden.
O yalnızdı, utanırdı, ama vazgeçmezdi inan.
O yenilirken dönüp başında duran hangimizdi bak?
Yine sen