Negar
دو تا دستی که آرنجت از آفتاب می زنه دم
زانوهات رفیق چونتن نگار
یه ترسی از جهان به قدر این جهان
همیشه یه اتلو گیره تو گلوگاه گلو
شک بلیط دیدن منظره است
یه عینک خاکستری نیازه
طلای آفتاب و مس خاک کجای جهانه؟
یار کدوماست؟ بیارش
طبیعت و طبیعتت جنگ می کنن
وقتی سینه هات پیرهنتو تنگ می کنن
هزار تا شاعر منتظرن قلم بزنن
تو پیچ و خم زلفت قدم بزنن
نفست نفسمو تنگ می کنه
حال بدت حال منو بد می کنه
تو پیدا ترین راه گمراهیامی
تو اعتیاد ترک معتادیامی
اصلی ترین دلیل گستاخیامی
زخم رو صورت جغرافیامی
تو بهترین نقاش نقشی نگار
روی تن جهان من پخشی نگار
منم شاعرم
تو مخلوق من خالقم
زندگی تو تو دست قلم منه
نوشتمت از دیشب پونزده ساله می گذره
که نوزاد بودی، فراری دادمت از شهری که کودک نداشت
مگه من خواستم آوردی منو؟
اووو تا کجا بردی منو؟
تبر، کوره، سر می آوردی؟
می مردی یه خانوم ازم در می آوردی؟
من چیم کمتر از سیندرلاست؟
چی می شد لنگه ی کفشم تو یه قصرکی جا می موند؟
دستام با یه دستی تو قصه یکی می شد
تو یه لنگه از خودت جا گذاشتی سیندرلا
تو رویای کودکی بازی کن با سرما
چشم گذاشت در رو
نمی دونمت
شاید بد خط نوشتمت نمی خوننت
دلیل خلق تو پیچیدست واسه خودم
چه میدونم! شاید تو یه طرحی از خود من
همین پیچیدگی باعث شده بپیچونمت
قصه ی تو قصه ی خاکه
بهای لگد مال شدن امید به گله
میون این همه مژدگونی بگیر که خوابن
یه عمر و راه رفتن رو پنجه های پا نصیبته
کلی راه نصیبته
یه خش خش برگ مزاحم می تونه مرگ بشه
دلیل تنفرت از پاییز همینه
دلیل عشقت به شب تاریک همینه
تو اگه نوزی مردی
قصه ی تو قصه ی باده
تو اگه نوزی مردی
زانوهات رفیق چونتن نگار
یه ترسی از جهان به قدر این جهان
همیشه یه اتلو گیره تو گلوگاه گلو
شک بلیط دیدن منظره است
یه عینک خاکستری نیازه
طلای آفتاب و مس خاک کجای جهانه؟
یار کدوماست؟ بیارش
طبیعت و طبیعتت جنگ می کنن
وقتی سینه هات پیرهنتو تنگ می کنن
هزار تا شاعر منتظرن قلم بزنن
تو پیچ و خم زلفت قدم بزنن
نفست نفسمو تنگ می کنه
حال بدت حال منو بد می کنه
تو پیدا ترین راه گمراهیامی
تو اعتیاد ترک معتادیامی
اصلی ترین دلیل گستاخیامی
زخم رو صورت جغرافیامی
تو بهترین نقاش نقشی نگار
روی تن جهان من پخشی نگار
منم شاعرم
تو مخلوق من خالقم
زندگی تو تو دست قلم منه
نوشتمت از دیشب پونزده ساله می گذره
که نوزاد بودی، فراری دادمت از شهری که کودک نداشت
مگه من خواستم آوردی منو؟
اووو تا کجا بردی منو؟
تبر، کوره، سر می آوردی؟
می مردی یه خانوم ازم در می آوردی؟
من چیم کمتر از سیندرلاست؟
چی می شد لنگه ی کفشم تو یه قصرکی جا می موند؟
دستام با یه دستی تو قصه یکی می شد
تو یه لنگه از خودت جا گذاشتی سیندرلا
تو رویای کودکی بازی کن با سرما
چشم گذاشت در رو
نمی دونمت
شاید بد خط نوشتمت نمی خوننت
دلیل خلق تو پیچیدست واسه خودم
چه میدونم! شاید تو یه طرحی از خود من
همین پیچیدگی باعث شده بپیچونمت
قصه ی تو قصه ی خاکه
بهای لگد مال شدن امید به گله
میون این همه مژدگونی بگیر که خوابن
یه عمر و راه رفتن رو پنجه های پا نصیبته
کلی راه نصیبته
یه خش خش برگ مزاحم می تونه مرگ بشه
دلیل تنفرت از پاییز همینه
دلیل عشقت به شب تاریک همینه
تو اگه نوزی مردی
قصه ی تو قصه ی باده
تو اگه نوزی مردی
Credits
Writer(s): Ehsan Ghareh Ziyaeddiny
Lyrics powered by www.musixmatch.com
Link
Other Album Tracks
© 2024 All rights reserved. Rockol.com S.r.l. Website image policy
Rockol
- Rockol only uses images and photos made available for promotional purposes (“for press use”) by record companies, artist managements and p.r. agencies.
- Said images are used to exert a right to report and a finality of the criticism, in a degraded mode compliant to copyright laws, and exclusively inclosed in our own informative content.
- Only non-exclusive images addressed to newspaper use and, in general, copyright-free are accepted.
- Live photos are published when licensed by photographers whose copyright is quoted.
- Rockol is available to pay the right holder a fair fee should a published image’s author be unknown at the time of publishing.
Feedback
Please immediately report the presence of images possibly not compliant with the above cases so as to quickly verify an improper use: where confirmed, we would immediately proceed to their removal.