Το Soundtrack της Πόλης
Αυτο είναι για οσους πέφτουν για ύπνο τις πλέον ακατάλληλες ωρες,
για όσους περιμένουν το τελευταίο λεωφορείο κάτω απο τα κίτρινα φωτα,
για όσους ειναι εντάξει μονο οταν φοράνε τα ακουστικά.
Αυτο ειναι το soundtrack της πόλης.
Αυτο ειναι για το σινεμά, την πόλη μου, τους ηθοποιούς και τα σκηνικά.
Νύχτες πρεμιέρας αραχτοί στα σκαλιά.
Πόσοι κοιτανε στραβά.
Αυτο που δεν καταλαβαίνουν ειναι πόσα ξημερώματα περιμέναμε τα αστικά
στη σταση με την μπαταρία στα κινητά να ειναι
μηδέν. Τα βλέμματα χαμένα κουρασμένα μάτια μου κ
αι ενα ρεφρέν που μας κόλλησε στα
χείλη σαν ακομα ενα γαμημένο ρεφρέν.
Ειναι τα φωτα της πόλης ρομαντικά, ειδικα οταν τα μάτια ξεχνιο
ύνται και εστιάζουν κοντά, οταν θολώνουν τα πάντα και βλέπεις χρώματα
Μόνο ο χρόνος κόβει ταχύτητα και κυλά πιο αργά.
Τα βράδια μου γίνανε μνήμες που ξεφτυζουνε όπως ξεφτυζει στα κτήρια
στο κέντρο η μπογιά, οπως οι παλιές
οι ταγκιες που καμια φορα μου θυμίζουν πως
κάποτε είχαμε όνειρα κοινά εγω και εσυ μα δεν γαμιεται.
Η προδοσία μένει πανω στο παπούτσι σαν σκατα
και αμα περπατάς την νύχτα πέφτεις πανω της .
Συχνά γραφω στίχους κατω απο το φως των
σπιρτων που ανάβουν των κολλητών μου τα στριφτα.
Ειναι η πολη μας τη νύχτα σινεμα και τελευταίας προβολής θαμώνες οσοι
ξενυχτησανε, οσοι τους
τοίχους μουτζουρώνουνε συχνα, όσοι γυρνάνε τσιγαρα και
όσοι αγαπήσανε.
Ειναι για λίγους νύχτες σαν αυτες, σαν τις ρημες που γραφω να
τις εκφράσω ειναι για λιγους.
Ειναι το soundtrack μιας πόλης με πληγές, ειναι για θαμώνες και γ
ια αιώνιους εφήβους.
Ειναι για πάντα βράδια σαν και αυτά, σαν τα όνειρα που κάναμε παλ
ιά ειναι για πάντα.
Ειναι τα φώτα το ξημέρωμα χλωμά και εμεις
χαζεύουμε τον ήλιο να βγαίνει απο την βεράντα.
Αυτο ειναι για τους σινεφίλ.
Τα αδέρφια μου ευχη και κατάρα, νυχτες πρεμιερας με μπύρ
ες και γαρα. Η ζωη μας μαντάρα
καθε μου μπάρα ειναι ενα όνειρο που
πεθανε, κάθε μου μπάρα ειναι μια νεκρή μας
λαχτάρα.
Οι φιλοι μου αργούν να κοιμηθούν και το
τραβάνε, ο, τι πουλιέται πουλάνε και ο, τι πινεται πιν
ουν, γιατι πονάνε και απλως
ψάχνουν εναν τρόπο να αποφύγουν τη μιζέρια
για αυτο δεν πολυμιλανε και στρίβουν.
Δεν εχω καψει στο κεφαλι μου ακομη.
Εγω δεν εθιστικά στα χάπια ή στην σκόνη.
Εγω ακομη εχω το κεφαλι μου κομμένο σ'ένα
πιάτο και απεγνωσμένα ψαχνω να το δώσω στη Σαλώμη.
Πώς να στο πω πιο πεζά, δεν εχω ρέντα
Εψαχνα την νταμα για να κανω κεντα
Τα τζογαρα ολα για μια γυναίκα και αμα μου έδιναν
μια δεύτερη ευκαιρία θα τα τζογαρα ξανά επι δέκα.
Ειναι η μοίρα μας τέτοια αφου κολλάμε σε οσα μας απαλύνουν τον ίδιο
πόνο που μας προκαλούν και μας αφήνουν στην γλώσσα μια
γλυκόπικρη γεύση που τα χείλη μας δεν ηρεμούν αν δεν ξαναγευτουν.
Και αμα τα μάτια μου σου λένε το ποιος
ειμαι, τότε καθρεφτίζονται οι φιλοι μου μ
έσα στα ματια μου.
Και αν τα κομμάτια μου σου λένε το ποιος
ειμαι, οι φιλοι μου οταν γίνονται κομμάτια
ειναι τα κομμάτια μου.
Ειναι για λίγους νύχτες σαν αυτες, σαν τις ρημες που γραφω να
τις εκφράσω ειναι για λιγους.
Ειναι το soundtrack μιας πόλης με πληγές, ειναι για θαμώνες και γ
ια αιώνιους εφήβους.
Ειναι για πάντα βράδια σαν και αυτά, σαν τα όνειρα που κάναμε παλ
ιά ειναι για πάντα.
Είναι τα φώτα το ξημέρωμα χλωμά και εμεις
χαζεύουμε τον ήλιο να βγαίνει απο την βεράντα.
για όσους περιμένουν το τελευταίο λεωφορείο κάτω απο τα κίτρινα φωτα,
για όσους ειναι εντάξει μονο οταν φοράνε τα ακουστικά.
Αυτο ειναι το soundtrack της πόλης.
Αυτο ειναι για το σινεμά, την πόλη μου, τους ηθοποιούς και τα σκηνικά.
Νύχτες πρεμιέρας αραχτοί στα σκαλιά.
Πόσοι κοιτανε στραβά.
Αυτο που δεν καταλαβαίνουν ειναι πόσα ξημερώματα περιμέναμε τα αστικά
στη σταση με την μπαταρία στα κινητά να ειναι
μηδέν. Τα βλέμματα χαμένα κουρασμένα μάτια μου κ
αι ενα ρεφρέν που μας κόλλησε στα
χείλη σαν ακομα ενα γαμημένο ρεφρέν.
Ειναι τα φωτα της πόλης ρομαντικά, ειδικα οταν τα μάτια ξεχνιο
ύνται και εστιάζουν κοντά, οταν θολώνουν τα πάντα και βλέπεις χρώματα
Μόνο ο χρόνος κόβει ταχύτητα και κυλά πιο αργά.
Τα βράδια μου γίνανε μνήμες που ξεφτυζουνε όπως ξεφτυζει στα κτήρια
στο κέντρο η μπογιά, οπως οι παλιές
οι ταγκιες που καμια φορα μου θυμίζουν πως
κάποτε είχαμε όνειρα κοινά εγω και εσυ μα δεν γαμιεται.
Η προδοσία μένει πανω στο παπούτσι σαν σκατα
και αμα περπατάς την νύχτα πέφτεις πανω της .
Συχνά γραφω στίχους κατω απο το φως των
σπιρτων που ανάβουν των κολλητών μου τα στριφτα.
Ειναι η πολη μας τη νύχτα σινεμα και τελευταίας προβολής θαμώνες οσοι
ξενυχτησανε, οσοι τους
τοίχους μουτζουρώνουνε συχνα, όσοι γυρνάνε τσιγαρα και
όσοι αγαπήσανε.
Ειναι για λίγους νύχτες σαν αυτες, σαν τις ρημες που γραφω να
τις εκφράσω ειναι για λιγους.
Ειναι το soundtrack μιας πόλης με πληγές, ειναι για θαμώνες και γ
ια αιώνιους εφήβους.
Ειναι για πάντα βράδια σαν και αυτά, σαν τα όνειρα που κάναμε παλ
ιά ειναι για πάντα.
Ειναι τα φώτα το ξημέρωμα χλωμά και εμεις
χαζεύουμε τον ήλιο να βγαίνει απο την βεράντα.
Αυτο ειναι για τους σινεφίλ.
Τα αδέρφια μου ευχη και κατάρα, νυχτες πρεμιερας με μπύρ
ες και γαρα. Η ζωη μας μαντάρα
καθε μου μπάρα ειναι ενα όνειρο που
πεθανε, κάθε μου μπάρα ειναι μια νεκρή μας
λαχτάρα.
Οι φιλοι μου αργούν να κοιμηθούν και το
τραβάνε, ο, τι πουλιέται πουλάνε και ο, τι πινεται πιν
ουν, γιατι πονάνε και απλως
ψάχνουν εναν τρόπο να αποφύγουν τη μιζέρια
για αυτο δεν πολυμιλανε και στρίβουν.
Δεν εχω καψει στο κεφαλι μου ακομη.
Εγω δεν εθιστικά στα χάπια ή στην σκόνη.
Εγω ακομη εχω το κεφαλι μου κομμένο σ'ένα
πιάτο και απεγνωσμένα ψαχνω να το δώσω στη Σαλώμη.
Πώς να στο πω πιο πεζά, δεν εχω ρέντα
Εψαχνα την νταμα για να κανω κεντα
Τα τζογαρα ολα για μια γυναίκα και αμα μου έδιναν
μια δεύτερη ευκαιρία θα τα τζογαρα ξανά επι δέκα.
Ειναι η μοίρα μας τέτοια αφου κολλάμε σε οσα μας απαλύνουν τον ίδιο
πόνο που μας προκαλούν και μας αφήνουν στην γλώσσα μια
γλυκόπικρη γεύση που τα χείλη μας δεν ηρεμούν αν δεν ξαναγευτουν.
Και αμα τα μάτια μου σου λένε το ποιος
ειμαι, τότε καθρεφτίζονται οι φιλοι μου μ
έσα στα ματια μου.
Και αν τα κομμάτια μου σου λένε το ποιος
ειμαι, οι φιλοι μου οταν γίνονται κομμάτια
ειναι τα κομμάτια μου.
Ειναι για λίγους νύχτες σαν αυτες, σαν τις ρημες που γραφω να
τις εκφράσω ειναι για λιγους.
Ειναι το soundtrack μιας πόλης με πληγές, ειναι για θαμώνες και γ
ια αιώνιους εφήβους.
Ειναι για πάντα βράδια σαν και αυτά, σαν τα όνειρα που κάναμε παλ
ιά ειναι για πάντα.
Είναι τα φώτα το ξημέρωμα χλωμά και εμεις
χαζεύουμε τον ήλιο να βγαίνει απο την βεράντα.
Credits
Writer(s): Solidakis Emmanouil
Lyrics powered by www.musixmatch.com
Link
© 2024 All rights reserved. Rockol.com S.r.l. Website image policy
Rockol
- Rockol only uses images and photos made available for promotional purposes (“for press use”) by record companies, artist managements and p.r. agencies.
- Said images are used to exert a right to report and a finality of the criticism, in a degraded mode compliant to copyright laws, and exclusively inclosed in our own informative content.
- Only non-exclusive images addressed to newspaper use and, in general, copyright-free are accepted.
- Live photos are published when licensed by photographers whose copyright is quoted.
- Rockol is available to pay the right holder a fair fee should a published image’s author be unknown at the time of publishing.
Feedback
Please immediately report the presence of images possibly not compliant with the above cases so as to quickly verify an improper use: where confirmed, we would immediately proceed to their removal.