Τα Παιδιά με τα Αισθήματα

Κάθε πόνος πιο βαθύς,
Κάθε δίσκος πιο βαρύς,
Κάθε τραγούδι γεμάτο νοήματα που δε νομίζω πως θα αντιληφθείς,
Κάθε λέξη ζυγισμένη στην ανέμη τυλιγμένη,
δώσε κλώτσο στους βλαμμένους που δεν ψάχνουν τι σημαίνει.
Ήμουν διαφορετικός από μικρός, τα μάτια μου τα χρώματα τ
α βλέπουνε αλλιώς
Ευαίσθητος έφηβος έλεγαν έξυπνος μα μένει μόνος του συχνά δυστυχώς.
Στη σκέψη μου λέγαν πως κλείνομαι πως ποτέ δε συγκεντρώθηκα επαρκώς,
πότε δε συμμορφώθηκα ως που ενηλικιώθηκα
κι ο δρόμος που θα τράβαγα έγινε ορατός.
Στίχο με στίχο γκρέμιζα τον τοίχο που έχτισε ο πρινστον ομώνυμο
δίσκο περιγράφοντας όλα όσα ζω
εμαθα πως γράφοντας μπορώ να σε αγγίξω.
Κι έχουν θράσος όσοι απορρίπτουν ως φθηνά τα κομμάτια που γράφω τα
ερωτικά γιατί αν όσα έχουν νιώσει δεν
πληρώσουν ακριβά πως περιμένουν να τα πάρουν σοβαρά;
Μάγκα μεθαύριο θα γίνουμε 30 και στο ραπ σου τι θα λες πως είσαι
ζάντα; Πώς την πίνεις σε πλατείες και σε
παρκα; Πες κάτι πρότυπο η σώπασε για πάντα.
Αγάπα με όση δύναμη σου δίνει η καρδιά σου
μαλάκα, μείνε στον άσο και τότε άκου με ξανα, π
αίζει να χω δέκα συμβουλές να σε κεράσω.
Κάθε πόνος πιο βαθυς,
κάθε δίσκος πιο βαρύς,
κάθε τραγούδι γεμάτο νοήματα που δε νομίζω πως θα αντιληφθείς,
κάθε λέξη ζυγισμένη στην ανέμη τυλιγμένη δώσε
κλώτσο στους βλαμμένους που δεν ψάχνουν τι σημαίνει
Κάθε πόνος πιο βαθυς,
κάθε δίσκος πιο βαρύς,
κάθε τραγούδι γεμάτο νοήματα που δε νομίζω πως θα αντιληφθείς,
κάθε λέξη ζυγισμένη στην ανέμη τυλιγμένη
άκου άλλο καλλιτέχνη αν δε θες να κουραστείς
Χαμογελούσα όταν μου λέγαν πως έχω ταλέντο μα στην παρούσα φάση ξέρω
πως δεν είναι κομπλιμέντο γιατί γράφω ιδιαίτερα όμως
απευθύνομαι σε μια μάζα που στην καρδιά της ρέει τσιμέντο.
Εξ ορισμού λοιπόν δε γράφω πια για
ολους, γράφω για εραστές, για ποιητές,
για ονειροπόλους
Κομμάτια που στα δύσκολα σου στεγνώνουν τα μάγουλα
Κομμάτια που κουνάνε μυαλά δεν κουνάνε κώλους
Και σορυ μα το κωλοχωρι της Αθήνας τείνει να γίνει μια τζατζικοφαγα
Αμερική, θέλουν κλαρινα, night stories και r
n b, η καψούρα με το πλαστικό βυζί πουλάει πολύ
Και τη βάφτισαν έρωτα οι λαγιανοί και δεν ξέρω τι πονάει
πιο πολυ, ειλικρινά, να μην ξέρει ο κόσμος τι είναι η αγάπη ή
να νομίζει κάτι άλλο όταν λέω τη λέξη αυτή;
Πριν φύγεις είχαμε φτιάξει μια
συμμορία τα παιδιά με τα αισθήματα θυμάσαι;
Μας μπασταρδέψανε, μας ξεπαστρεψαν
ε μα εύχομαι να χαμογελάς όπου και να ' σαι
Τη συμμορία μας βάλανε τιμωρία από κει σου στέλνουμε χαιρετισμούς
ίσως καλύτερα έφυγες πριν ξυπνήσω
ξέρεις πόσο φοβάμαι τους αποχαιρετισμούς.
Πριν φύγεις είχαμε φτιάξει μια
συμμορία τα παιδιά με τα αισθήματα θυμάσαι;
Μας μπασταρδέψανε, μας ξεπαστρεψαν
ε μα εύχομαι να χαμογελάς όπου και να ' σαι
Τη συμμορία μας βάλανε τιμωρία από κει σου στέλνουμε χαιρετισμούς
ίσως καλύτερα έφυγες πριν ξυπνήσω
ξέρεις πόσο φοβάμαι τους αποχαιρετισμούς.