Khake Bimar

بذار گریه کنه
این روحِ سرکوب شده
بذار بالا بیاره
خاطره هاشو این جسمِ مرده
بذار گله کنه
از شهری که هوا نداره
از صفی که واسه آبه
از کانکسی تو سرما میلرزه
نذار باور کنه
نذار عادت کنه

رو کوه های دور
کولبری به خاک افتاده
خونه ای دیگه مرد نداره
کودکی چشماش به راهه
بذار فریاد کنه
اونکه فرداش رو چوبِ داره
نونش زیرِ سنگه
بذار تا صبح بباره
نذار باور کنه
نذار عادت کنه

بذار خالی کنه
نفرتی که تو رگ هاشه
بذار داد بزنه
که این آخرین راهشه
بذار نفرین کنه
شعورِ مردمی که خوابن
بذار دیونه شه
که این تنها راهشه شاید



Credits
Writer(s): Emil Shoainia
Lyrics powered by www.musixmatch.com

Link