Abra Katabra

Αράζω σπίτι, γράφω ένα
Μετά βγαίνω για ουζάκια
Γυρνάω κολλάω ένα
Το σκάω, κάνω κυκλάκια
Τα βράδια έξω γύρες
Το yaris, δυο μηχανάκια
Αθήνα Arkham city
Νυχτερίδες και κοράκια
Ο δεσμός μου με το ραπ λίγο complex
Είναι γόρδιος
Άλλος ένας που κούρασε
Ας έρθει ο επόμενος
Εκείνη με ρωτάει το όνομά μου
Λέω Άγγελος
Ίσως να είμαι έκπτωτος
Στην κόλασή μου διάβολος
Μικρός ήμουνα άτακτος
Έχω υπάρξει άφραγκος
Ο κόσμος είναι άπλειστος
Ψυχή γυναίκας άβυσσος
Δεν δίνεις αδερφό
Υπάρχει νόμος άγραφος
Πιστεύω σε εμένα οπότε δεν δηλώνω άθεος
Καμένοι ναζί
Το ραπ μου είν' απειλή
Είναι κακιά η στιγμή
Πες του να μην μ' απειλεί
Να μην μιλάει πολυ
Μην κρίνει να μην κριθεί
Σκάμε το μαύρο μες στο μαύρο yaris κι έξω βροχή
Βγάζω κλειδί, μπαίνω αμάξι, ανάβω την μηχανή
Μπάτσοι στην στροφή
Κάνω αναστροφή
Μου λέει της έχω λείψει
Το κινητό μου καλεί
Σκάω σπίτι της κομμάτια
Με περιμένει γυμνή,
Μου λέει να κάνουμε σχέση
Μα την κρατάω κρυφή
"η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή"
Όλοι μιλάνε και για αυτό φροντίζω μην πληγωθεί
Τα λέω όλα όπως είναι και με λένε αγενή
Σκύλος χωρίς λουρί
Είμαι σαν κακό σπυρί
Που όλο σε τρώει
Δεν αρκεί μία μονάχα αλοιφή
Συνέχεια λέω τα δικά μου
Δίνω σκέψη για τροφή
Μ' ακούνε λίγοι
Αλλά ξέρουνε τα ραπ μου φαρσί
Ήτανε ρίσκο κι εν τέλη πήρε άσχημη τροπή
Εκείνος βγήκε κουρεμένος αλλά πήγε για μαλλί
Η ταυτότητα πλαστή, κατέληξε στην στενή
Τα έπαιξε όλα για όλα δεν είχε επιλογή
Χάρι Πότερ της ραπ, κρατάω πένα για ραβδί
Γράφω ένα μαγικό
Φτύνω το ξόρκι και σιωπή
Abra Katabra
Σαν σε κηδεία σκάμε στα μαύρα
Έξω χαμογελαστός μα μέσα μου φωτιά και λαύρα
Πλέον δεν πίνω μόνο ΑΛΦΑ
Πίνω όλη την άλφα -βήτα
Ζητάω λίγα
Ωραία παρέα και δίπλα να σκάει το κύμα
Καναπές εγώ κι εκείνη
Πέντε μπύρες και μια πίτσα
Δεν θέλει πολλά
Της φτάνουνε οι στίχοι μου για προίκα
Η γλώσσα μου κάνει τα πάντα
Το πιο χρήσιμο εργαλείο
Φτύνω όποιον πρέπει, ό,τι πρέπει
Και σε μυαλά διεισδύω
Έγραφα δίσκο
Αλλά παίζει να βγάλω βιβλίο
Για την ώρα πάω να γράψω άλλο ένα
Ciao, αντίο