Addictive

Είναι η φάση που δεν ξέρεις τι σου έχει συμβεί
Λέω θα πιάσω το στυλό θα γράψω ό,τι κατέβει
Δεν με χωράει το σπίτι να κάτσω ούτε στιγμή
Λέω να πάρω αεροπλάνο να το στείλω στην Βουλή
Μεγαλωμένοι μ' αρχές
Ξέχνα τι σου 'λεγα χθες
Ήπια λίγο παραπάνω κι είχα σκέψεις γυμνές
Για δύο μάτια που λες,
Χύθηκαν δάκρυα μα δες
Στέκομαι ακόμα σε δυο πόδια
Μάλλον θα χω αντοχές
Ντύθηκαν όλοι μασκαράδες, ήρθαν οι Απόκριες
Έχουνε βάλει μάσκες, κρύβονται πίσω απ' αυτές
Μα δεν αγχώνομαι απ' το παράθυρο βουτιές
Βαράω κρίσιμα σουτ κι είναι σαν να βαράω βολές
Όσο περνάν τα χρόνια χρόνια οι σχέσεις πιο αραιές
Υπομονές γαϊδουρινές θάφτηκαν από το stress
Φέτος δεν πάω σε κηδείες έχει μόνο γιορτές
Έχει θερμές χειραψίες κι θερμότερες αγκαλιές
Είναι addictive
Σ' ανεβάζει
Σαν να πίνεις απ' την κο
Είναι flow που οργώνει
Σκάει απ' τον Υμηττό
Είναι ήχος που δεν φτάνεις
Αλλά θα 'θελες ρε μπρο
Γράφω ένα ραπ και κάνω πέρα τον τρελογιατρό
Πατάω trap, boom bap, drill, ό,τι θες
Μέχρι να εθιστείς σαν να 'ναι ο πρωινός καφές
Και θα μου πεις "ει schrodi εγώ δεν πίνω καφέ"
Και θα στο δώσω σ' άλλο χρώμα μέχρι να εθιστείς, κομπλε
Λέει θέλω αγκαλιές, της λέω γλυκούλα αχνε
Κι ήδη την σκέφτομαι στα τέσσερα γυμνή στον καναπέ
Μάλλον δεν κάνω για αγάπες
Αν και αγαπάω τις σχέσεις
Μου λεει "schrodi μ' αρέσεις"
Λέω "τον νου σου θα μπλέξεις"
Σε μία flat ψυχολογία ψάχνω για το change
Πειραματίζομαι με σκοτεινή μαγεία
Doctor Strange
Άλλες φορές δωμάτιο παράδεισος κι άλλες cage
Και μέσα στο μυαλό μου παίζει χάος είναι maze
Ο καθένας στο τέλος θα πάρει ότι του αρμόζει
Δεν είμαστε μαφιόζοι
Βγάζουμε γούστα βιτσιόζοι
Ξέρω τι λείπει να εφαρμόσει
Τριγυρνάμε εξω φουριόζοι
Δεν ξανά κάνω για κανέναν τους τον καραγκιόζη
Είναι addictive
Σ' ανεβάζει
Σαν να πίνεις απ' την κο
Είναι flow που οργώνει
Σκάει απ' τον Υμηττό
Είναι ήχος που δεν φτάνεις
Αλλά θα 'θελες ρε μπρο
Γράφω ένα ραπ και κάνω πέρα τον τρελογιατρό
Πρώτα τα 'χω καλά με 'μενα
Μετά με όσους μείνανε
Κι αν φύγανε, ίσως πήραν τον δρόμο που αξίζανε
Κι αν χάθηκα, δεν το 'θελα
Κι αν το 'θελα θα το ήξερα
Πως έπρεπε να δώσω σε εμένα τα καλύτερα
Έχουμε διαπράξει λάθη όλων των ειδών
Άσχημες αναμνήσεις, σιωπή των αμνών
Μία με κατηγορεί πως συνέχεια είμαι απών
Και εγώ κρατιόμουν μην της πω πως με την άλλη ήταν carbon
Η ψυχολογία μου μία στα high της μία στον πάτο
Και δεν χρωστάω κάτι σε αυτούς στο κάτω κάτω
Πες του να 'χει τον νου του, να μην με τσιτώνει
Γιατί θα βγω σαν την Σαμάρα μέσα από την οθόνη
Δεν είμαι σούτερ αν και τα πετάω απ' τις σαράντα πέντε
Ήμουνα στο κενό και σώθηκα στο παρά πέντε
Γράφω μέσα απ' την ψυχή μου να το νιώσει η δική σου
Λυπάμαι που δεν το 'γραψα να μπει στο μαγαζί σου