Kalinyxta / To Tsirko Me Ta Terata

Αδερφέ μου
Πού βρίσκεσαι, τι κάνεις, πώς περνάς;
Εκεί που πας να έχεις το νου σου μικρέ
Μια φορά κολλάς, εκεί κοιμάσαι
Εκεί που διάλεξες μόνος σου να 'σαι
Είναι νεράιδα η νύχτα, σε μεθά να μη φοβάσαι
Κάτω από αρώματα σου μοιάζουν όλα γνώριμα, μα
Όσο κολλάς τόσο τα νύχια αυτή σου μπίγει βαθιά
Και όπως κοιτάς, κοίτα, μόνο που δεν αγαπά
Τρέφεται από 'σένα, στη φλέβα σου τριγυρνά
Ζητά ελάχιστα
Τη λένε νύχτα και μου μοιάζει μάγισσα
Όσα βράδια και να κάθισα μαζί της την αγάπησα
Μοιράστηκα, τη λάτρεψα, κοντά της τα σπατάλησα
Μάλιστα δε μετάνιωσα έστω κι αν δεν την άγγιξα
Είναι πουτάνα, είναι γυναίκα
Αφού τα κόλπα της σε σαγηνεύουν σαν τα αστέρια
Όσα αν έχεις στην τσέπη σου, ξυπνάς με άδεια χέρια
Παρεξήγηση στα βέρια
Που κατέληξαν σε νύχτα και μαχαίρια

Σε μία χώρα που οι άνθρωποι εδώ χαμογελούνε σπάνια
Φτηνά τα λόγια
Εικόνες από μόνες τους μιλούνε γεγονότα
Τα βράδια
Χάδια επικίνδυνα φορές με πλησιάζουνε
Μου λες τι θέλουν άραγε
Σ' αυτό τον τόπο τι απέμεινε αμφιβολίες μόνο
Όσες φορές κι αν κάτσω και σκεφτώ τον πόνο που δίνει
Επιβαρύνει το κεφάλι μου κι αυτή η ανάσα μου
Σε κάθε στίχο να καταλήγω σε προβλήματα
Τα λόγια μου μηνύματα σ' όλο τον κόσμο
Κάθε φορά που νιώθεις μόνος, γίνεσαι στόχος
Και ό,τι μισείς γίνεται πόθος
Όλα γυρίζουνε σαν τρελά, μαζί με χημικά βλέπω την κάπνα
Ελλάδα ως το κόκκαλο βαθιά, πολλά τα χρέη
Βλέπω το σύστημά σου καταρρέει
Πες μου ποιος νοιάζεται, και τι να λέει;

Μόνος μιλάω
Παρέα το παράπονο μαζί του συζητάω
Ένας νταλκάς που δεν τελειώνει όσο ποτήρι κρατάω
Κι όσο ακουμπάω τα δυο μου χείλη σ' αυτό
Αναρωτιέμαι αν θα θυμάμαι πώς βρήκα αυτό που ζητώ
Όλα γυρνάνε, τόσο γλυκά που ξέχασα τι συζητάμε
Χρώματα μου δώσανε να ζήσω μα φοβάμαι βλέπεις
Όλα καχύποπτα, πώς είναι απλά δεν ξέρεις
Είναι νύχτα, το αστέρι σου λάμπει όμως θα πέσει
Μη φοβάσαι, όταν ανοίγεις μάτια δε θυμάσαι
Ένας κόμπος στο στομάχι σου που μίζερα ξυπνάς
Ναι, είναι νύχτα και νύχτα αν δε ζεις άντε γαμήσου
Την ανατολή δεν άφησες να μπει μες στην ζωή σου
Ξημερώνει καινούρια μέρα, μύρισα τη σκόνη
Μυρωδιές νωχελικά που με υπνωτίζουν στο μπαλκόνι

Ένα δίστιχο που μουρμουρίζει αρχίζει να στοιχειώνει
Αλήθεια, χάρηκα που ήσουν μαζί μου, καληνύχτα

Το να χαθούμε στο φως
Αναμενόμενο να γίνουνε καπνός, κοίτα πώς τρέχουν
Έλα στο cypher και θα σε καταστρέψουμε, ναι
Σε μένα δεν περνάνε κονέ
Κι όσοι δε μ' ένιωσαν ποτέ, δε με ξέρουν
Δεν ακούνε, δε βλέπουν
Δεν έχουν κάτι να πούνε, πέφτουνε και
Έλα στο cypher και θα σε καταστρέψουμε, ναι
Το τσίρκο με τα τέρατα υποδέξου monsieur (Bong Da City)
Το να χαθούμε στο φως
Αναμενόμενο να γίνουνε καπνός, κοίτα πώς τρέχουν
Έλα στο cypher και θα σε καταστρέψουμε, ναι
Σε μένα δεν περνάνε κονέ
Κι όσοι δε μ' ένιωσαν ποτέ, δε με ξέρουν
Δεν ακούνε, δε βλέπουν
Δεν έχουν κάτι να πούνε, πέφτουνε και
Έλα στο cypher και θα σε καταστρέψουμε, ναι
Το τσίρκο με τα τέρατα υποδέξου