Harki Be Ma Resid 2

صدا رو تو گوشم زیاد کن
آ تو تصور کن با دویست تا استارت زدی فرار کردی تو عمق
یارو انقدر کص مغزه که دیر پاس میده
خب میری تو آفساید دیگه به تو چه
تقصیر تو نی که
مقصر هیچوقت یه نفر نی
طبیعت انقدر کصخل نی که به خاطر خطای یه نفر یه تیم و بگا بده
باید تیون بندازی روش حله دادا
کار کار که نه یه جوری خود سوختن انگار
یک یک دو دو هشت
که میسازیم گلدون برا خار

ما هنوز سرِ پاییم و هر روز سرِ کار
کار که نه یه جوری خود سوختن انگار
که میسازیم گلدون برا خار

من جوون ترین مارِ این بیشه بودم
حالا پیر ترین گرگِ منم
آ یاد گرفتم کص ننت نذارم تا یهو کیر نره کصِ ننم

عه من هنوزم همون تخسِ کَنَم ولی وقت ندارم دیگه کص بزنم
عه یه سر و گردن همش همه دورن ازم
من باید مورفین بزنم بقیه کوک بزنن

هارترین موجودِ این شهر منم
بَدنم رنگ و وارنگ شهرِ فرنگ
من ماده شیر نداشتم تا الان که افتادم دستِ یه مشت بچه پلنگ
حالا من موندم و دستای سرد نگاهِ پرت
یه حالِ بد دوباره ردِ پای درد
هر کی به ما رسید نگو بُرد نگو خورد اِماله کرد اِماله کرد

حسن بابا
من از عذابِ وجدان شدم اینی که میبینی
من از مالیدنِ مردم بهم سیرم که میشینی کنارم خودم و جمع میکنم
من به تلخی زدم چون بی رحمه شیرینی

یه سایه میدوئه دنبالِ من میدوئه دنبالِ من
عه این چی میخوادش ازم
این توهمِ لعنتی داره مغزم و میگادش اصلا
عه

دیگه کلا شُل ام بس که بهم دِگزا زدن
دیگه گُه بخورم عمرا به هیچکی کاغذ و امضا ندم
مگه آدم چیکار کرده باهام جِنا بد ان
عه با سیگارم سوزوندم نوکِ این زبونم و که به هیچکی نگم دوسِت دارم دوسِت دارم
ببین من چقدر بالا بودم که تو رو شتر ندیدم و چه طور بوس بهت دادم

هر چقدر هم که دوزِت های باشه
سمِ حرفام میکنه گوزت باز هم
یه چهار تا قل هو الله بخون یهو شروع نشه روزت با من
هووشههه لا الله الی الله

هارترین موجودِ این شهر منم
بدنم رنگ و وارنگ شهرِ فرنگ شهرِ فرنگ
من ماده شیر نداشتم تا الان که افتادم دستِ یه مشت بچه پلنگ

حالا من موندم و دستای سرد نگاهِ پرت
یه حالِ بد دوباره ردِ پای درد
هر کی به ما رسید نگو برد نگو خورد اِماله کرد (اِماله کرد

از اونجا که رسیدم این بالا پای پیاده پای پیاده
از اونجا که تو راه پاره شدیم خب این لاپا خایه زیاده
عه خایه زیاده
از اونجا که نترسیدیم دیگه بازی شروع شد
آ الان من میدوئم دنبالِ اون سایه سیاهه

درِ گوشِ من جای اذون ببین تو بچگی دائم تَل و بَنگ میکِشیدن
ولی بازم من اون آینده ی تاریکم و رنگی کشیدم
آقام رو صد تا دارو غر میزد دیگه ببین من چی کشیدم
من از زیرِ لگدِ ماموراس میدونی این گنگی که چیدم

میگه درِ دیزی بازه گربه چه مادر جندس
کُره خره پاچه میگیره تو بگو گرگه چرا پس زندس
این جماعت همه کور و گدا من شدم شعبده باز معجزه هامَم قصه اس
اَه
اینا بال دَراری پرواز کنی میگن علیله
اینجا واسه ننه گاییدنا راست شدنِ کیر هم دلیله
هع
بزار بقیش و خوب که شدم بعدِ دو تا دود بگم من تازه این اولیمه

بزار کوک بشم بازش کنم
بزار عوض کنم فازِ شب و که بگیره فازش تورَم
بزار دورت کنم از اون که بیخود صداش و هِی میکرد جاکش بلند

بزار کَلَت یکم هوا بخوره و منم نازش کنم
بزار تو بغلت این تنِ جنگی و من خوابش کنم
بزار آروم باشم با تو تو خونه باز بشه صدای آرامش بلند

آخه هارترین موجودِ این شهر منم بدنم رنگ و وارنگ شهرِ فرنگ
من ماده شیر نداشتم تا الان که افتادم دستِ یه مشت بچه پلنگ

حالا من موندم و دستای سرد نگاهِ پرت
یه حالِ بد دوباره ردِ پای درد
هرکی به ما رسید نگو برد نگو خورد اِماله کرد (اِماله کرد

هعیی
آدم ها بهت میچسبن بعد یه روز بالاخره میرن و یه تیکه از وجودت و با خودشون میبرن
سعی کن با کسی بگردی که انقدر خودش داشته باشه که وقتی میره تیکه ی کوچیکتری ازت و با خودش ببره

هر کی به ما رسید
یه جوری به ما مالید
که یه وَر رنگ شدیم یه وَر آینه دقِ مامانی