Ghafas

1122
خونه شده قبرستون
همه فازِ بد میدن بهم هی
یه جور فضا قفس طوره که
میگیری فازِ MMA

بی اعصاب، جنگی ناله
بدن جر وا جر فول تتو رنگی پاره
حالِ تو هم مثِ منه نه؟
وصلیمون به هم دیگه زنجیر واره
گفتم وقتی میزنه یکی به من
یعنی زده یکی به
وقتی میزنه یکی به تیم
وقتشه یکی بشیم

ولی اینجا یکی که نمیشن هیچ
تازه تا میخوری زمین
همه بدتر پا میذارن روت و
فقط به * میری بیخودی همین
به * کی میره همون بیخودی ترین
این محدوده خطرناک بود
هر کی اومد تووش وحشی شد
بازی ما ته نداشت
هی، بیخود نپرس تهش چی شد

میگن آقامون اشتباهش این بود
که آورد توو خونه تفریحشو
ولی ننه ی ما * نبود چی شد؟
خونه این و اون ظرف میشست

اَ این آدما هیچی در نمیاد
اینا رو باید نسل کُشی کرد
روزو با گریه شروع کردی
تموم کنه فصلو چی؟ درد
تا اومدیم پا رو باز کنیم
نفهمیدیم دستو کی بست
باز دَم امیر تتلو گرم
قلنجِ این نسلو شیکست

اَ این آدما هیچی در نمیاد
اینا رو باید نسل کُشی کرد
روزو با گریه شروع کردی
تموم کنه فصلو چی؟ درد
تا اومدیم پا رو باز کنیم
نفهمیدیم دستو کی بست
باز دَم امیر تتلو گرم
قلنجِ این نسلو شیکست

میگه سهمِ ما قفس نبود
قفس به دستِ آدمی ساخته شد
سهمِ ما آدم نبود
فرشته بود که به حسادت
به قفس انداخته شد
سهمِ ما قصری از جنس صفا و
نهری از جنس دعای ماهیان بود
که آتش بی رحم از حرص کباب
سهم ما را از گرما فروخت و سوختن خرید
حال سهم ما سوختن است و سوختن است و سوخت

به تماشای کدوم دشت بشینم
به تماشای کدوم دشت بشینم
همه چی سوخت چه بد سوخت چه بد سوخت

به بلندای کدوم کوه برم
غم پاهامو به زمین دوخت چه بد دوخت چه بد دوخت
همش بیراهه ی سرد و همش شبای یک رنگ و
همش روزای تکراری
توو این دریای طوفانی و پُر موج کشتی ام سوراخه انگاری

منو شبیهِ یه قفس بکِش توو نقاشیت از این به بعد
منو فرشته ی مرگ ببین
که یهو جسمم از روحم پاشید به زمینِ گرم
منو شبیبه درد بکش به رنگِ خون شبیهِ مرگ

منو شبیهِ شیطان خودتو خدا بکش
من و تو با هم خب زیادییم
بذار پس که بخوریم فقط جدا جدا به چشم
که این آدما طاقت ماورا ندارن و
به همین چشات قسم که فقط شعاره عشق

اَ این آدما هیچی در نمیاد
اینا رو باید نسل کُشی کرد
روزو با گریه شروع کردی
تموم کنه فصلو چی؟ درد
تا اومدیم پا رو باز کنیم
نفهمیدیم دستو کی بست
باز دَم امیر تتلو گرم
قلنجِ این نسلو شیکست

اَ این آدما هیچی در نمیاد
اینا رو باید نسل کُشی کرد
روزو با گریه شروع کردی
تموم کنه فصلو چی؟ درد
تا اومدیم پا رو باز کنیم
نفهمیدیم دستو کی بست
باز دَم امیر تتلو گرم
قلنجِ این نسلو شیکست

ما بد نرفتیم راه اشتباه بود
ما بد نخواستیم همیشه انتخاب از بین بد و بدتر بود
ما کج نرفتیم، دست ها از تنگنا کج شدند و
پاها از کج دستی ها خمیده و لَنگ

کیو کیو بنگ بنگ، دورِ پُر آی کیو
همه پروفسور همه تنگ منگ
هه، آدما خوار کفتارو گاییدن
قرن بیست و جنگ؟
از توو همه تاریک بی اعصاب
از دور ولی دیسکو رنگ
عکسا ورزشی توو خفا ریز گل و بنگ

اگه دروغ و پُز خوبه
پس بینِ اینا همه لاشی منم
اگه اتو کشیده میخوای
من چت توو مایه ها پاشیدنم
اینجا همه یورو بازن
ما چه * شانسیم که ریال داریم
این زمین * الاکلنگه و
میره بالا و ما میایم پایین
من دوست داشتم یه پرنده باشم
که برم حسابی اون بالا مالاها و
نپیچه گرگ و پلنگ به پاچم
من نرمالی صلحو دوست دارم
رمانتیک و قشنگه تاچم
ولی مردم خوار خرسو *
هر چی چَک میزنی بازم خوابن
نفس تنگه خوارشو *
انگار در و دیوارا اینجا آدم خوارن

اَ این آدما هیچی در نمیاد
اینا رو باید نسل کُشی کرد
(بدنِ هر آدمی قفسه)
روزو با گریه شروع کردی
تموم کنه فصلو چی؟ درد
(این دست خودشه که چی توو این قفس نگه داره)

تا اومدیم پا رو باز کنیم
نفهمیدیم دستو کی بست
(من و تو ممکنه موثر باشیم)
باز دَم امیر تتلو گرم
(ولی تصمیم نهایی با خودشه)
قلنجِ این نسلو شیکست

اَ این آدما هیچی در نمیاد
(پس اینی که چی شدیم و
بچه هامون چطور تربیت شدنو
گردن هم نندازیم)
اینا رو باید نسل کُشی کرد
روزو با گریه شروع کردی
تموم کنه فصلو چی؟ درد
تا اومدیم پا رو باز کنیم
(راستی، این فصل از زندگی هم تموم شد)
نفهمیدیم دستو کی بست
باز دَم امیر تتلو گرم
(با قفس)
قلنجِ این نسلو شیکست
خلاص