D Röse

Röse, Röse het si gheisse, wie no meh, das weis i nid
U i weis nid, ob es d Röse, öbs die Röse gäng no git
Vo der wiude, schöne Röse het me gseit, die weis, wis geit
U gar mänge us mym Dorf hie het sich zu der Röse gleit
Ou es paar vo myne Fründe sy bir schöne Röse gsy
Wen i gwüsst hätt, win es geit, de wär o i bir Röse gsy

I bi jung u bi dumm gsy, bi ne Bueb u no ke Maa gsy
U derby isch ungerum, hie, aus scho gstange u parat gsy
Är, dert unger, är wär ggange, är rüeft lut, är syg bereit
D Röse hätti ihn verstange, d Röse hätti ihn befreit
Aber i ha ne la hange, i gib es zue, i ha verseit
I bi nie zur Röse ggange, ha mi nie zur Röse gleit

Nei, bi nie zur Röse ggange, d Mueter hätt das nid ertreit
Aber Ändu, dä isch ggange, Ändu het sich zue re gleit
Ändu, dä chunnt druus mit Froue, Ändu isch der Gröscht, e Heud
I ha Schiss, ha kes Vertroue, Ändu het mi schwär uszeut
Ändu seit, är göng zur Röse, wär nid göng, dä tüeg ihm leid
I weis nüt, i ha ke Ahnig, aber d Röse u der Ändu
D Röse u der Ändu, mou d Röse u der Ändu
D Röse u der Ändu, ja die wüsse, win es geit