To Albatros

Πολλές φορές οι ναυτικοί, την ώρα να περνάνε
Πιάνουνε τ' άλμπατρος - πουλιά της θάλασσας τρανά
Που ράθυμα, σαν σύντροφοι του ταξιδιού, ακολουθάνε
Το πλοίο που μες στα βάραθρα γλιστράει, τα πικρά

Μα μόλις σκλαβωμένα εκεί στην κουπαστή τα δέσουν
Οι βασιλιάδες τ' ουρανού, σκυφτοί κι άχαροι πια
Τ' άσπρα μεγάλα τους φτερά τ' αφήνουνε να πέσουν
Και στα πλευρά τους θλιβερά να σέρνονται κουπιά

Αυτά που 'ναι τόσο όμορφα, τα σύννεφα όταν σκίζουν
Πώς είναι τώρα κωμικά κι άσκημα και δειλά
'Άλλοι με πίπες αναφτές τα ράμφη τούς κεντρίζουν
Κι άλλοι πηδάνε σαν κουτσοί, κοροϊδευτικά

Μ' αυτούς τους νεφοπρίγκιπες κι ο Ποιητής πώς μοιάζει
Δε σκιάζεται τις σαϊτιές, τις θύελλες αψηφά
Μα ξένος μες στον κόσμο αυτόν που γύρω του χουγιάζει
Σκοντάφτει απ' τα γιγάντια φτερά του σαν περπατά



Credits
Writer(s): Charles Baudelaire
Lyrics powered by www.musixmatch.com

Link