O Anthropos Ki I Thalassa

Πάντα τη θάλασσα, άνθρωπε λεύτερε, θα αγαπάς
Αυτή είν' ο καθρέφτης σου • κοιτάζεις τους βυθούς σου
Στο κύλισμα τ' ατέλειωτο του κύματος, κι ο νους σου
Κλείνει κι αυτός την πίκρα της αβύσσου, της βαθιάς

Σ' αρέσει να βυθίζεσαι στο πέλαο που σου μοιάζει
Να κλείσεις στην αγκάλη σου θες τον ωκεανό
Και της καρδιάς σου η τρικυμιά καμιά φορά ησυχάζει
Τον άγριο του κι αδάμαστο ακούοντας στεναγμό

Είστε κι οι δυο σας σκοτεινοί κι απόκρυφοι
Κανείς, ω άνθρωπε, δε μέτρησε την άπατη άβυσσό σου
Κανείς δεν ξέρει, ω θάλασσα, τον πλούτο τον κρυφό σου
Τόσο με ζήλια κρύβετε τα μυστικά σας εσείς

Σ' αρέσει να βυθίζεσαι στο πέλαο που σου μοιάζει
Να κλείσεις στην αγκάλη σου θες τον ωκεανό
Και της καρδιάς σου η τρικυμιά καμιά φορά ησυχάζει
Τον άγριο του κι αδάμαστο ακούοντας στεναγμό



Credits
Writer(s): Charles Baudelaire
Lyrics powered by www.musixmatch.com

Link