To Noima Tis Zois

Τόσα χρόνια το ίδιο αστείο: η ίδια φάτσα το πρωί,
ίδιο μολύβι στο χαρτί, ίδια ατάκα στο βιβλίο.
Τόσους μήνες η ίδια φράση: έχω πλέον βαρεθεί
ούτε μία αλλαγή· νομίζω όντως τα' χω χάσει!

Δώσε νόημα στη ζωή μου,
βγάλε με απ' τη φυλακή μου,
κρύψου στο όνειρο μαζί μου,
ζήσε σε άλλη εποχή.
Δώσε λόγο για να ζω,
ξέσπα, φύγε από δω,
φτάσε εκεί που δε σε παίρνει·
μια ζωή σε περιμένει.

Τόσες ώρες περιμένω με βαλίτσα κοραλλί,
ίδιο χρώμα από παιδί· μα αργεί, βλέπω, το τρένο.
Δε με νοιάζει που θα πάω, τη βαλίτσα αφήνω, τρέχω
και τους δήθεν δεν αντέχω· ίδιε κόσμε σε ξεχνάω.

Δώσε νόημα στη ζωή μου,
βγάλε με απ' τη φυλακή μου,
κρύψου στο όνειρο μαζί μου,
ζήσε σε άλλη εποχή.
Δώσε λόγο για να ζω,
ξέσπα, φύγε από δω,
φτάσε εκεί που δε σε παίρνει·
μια ζωή σε περιμένει.

Ίδια αγάπη αγαπάς, ίδιο φίλο σου φιλάς,
ίδιο τραπέζι στην κουζίνα περιμένεις για να φας.
Ίδια λόγια στο σχολείο: βάλε κάτι κάνει κρύο,
ίδια ιδέα κουβαλάς: ίδιε κόσμε που με πας;.

Δώσε νόημα στη ζωή μου,
βγάλε με απ' τη φυλακή μου,
κρύψου στο όνειρο μαζί μου,
ζήσε σε άλλη εποχή.
Δώσε λόγο για να ζω,
ξέσπα, φύγε από δω,
φτάσε εκεί που δε σε παίρνει·
μια ζωή σε περιμένει.

Αυτό είναι το νόημα της ζωής.