Simademenoi

Αν μ' ακούς, ακόμα, γράφω, σβήνω
Γράφω, όσο φόβο έχω ανοίγω, δε θα κρυφτώ
Μόνο μείνε εδώ για λίγο, μόνο λίγο
Θα φέρω τον κόσμο τούμπα για να σε δω

Αν μ' ακούς, ακόμα, γράφω, σβήνω
Γράφω, όσο φόβο έχω ανοίγω, δε θα κρυφτώ
Μόνο μείνε εδώ για λίγο, μόνο λίγο
Θα φέρω τον κόσμο τούμπα για να σε δω

Καλωσήρθατε, αυτή είναι η χρονιά μας
Επιτυχία για 'μας είναι πως καταφέραμε σ' ένα CD
Να χωρέσουν τα μέσα μας και τα όνειρά μας
Ότι μας ακούνε κι αισθάνονται (ναι)
Ότι μας ακούνε και χάνονται (πάμε)
Ότι μαζί με τον κόσμο αφήσαμε εικόνες που δε θα πεθάνουν (ποτέ)
Κανένα ρεύμα, καμία εποχή, τίποτα δε μας έχει κουνήσει (τίποτα)
Καμία ανασφάλεια και καμία τάση τη στάση μας δε θα νικήσει
Γι' αυτό είναι περήφανοι κι όλο βαράν το λογότυπο πάνω στο σώμα τους (αδέρφια)
Μας παίρνουνε στις συνεδρίες τους, κάνουν τα λόγια μας πλέον και λόγια τους

Ο χορός των καταπιεσμένων, το βαλς των χαμένων ονείρων (ναι)
Αγκαλιά μεταξύ μαχητών, ένα βλέμμα φωτιά ταπεινών χαρακτήρων
Μια κούπα κρασί για το χώμα (χώμα), ένα αντίο που βγήκε απ' το στόμα (αντίο)
Κι ένα "συγγνώμη που φεύγω στα ξένα, μαμά, σ' αγαπάω ακόμα"
Πίστεψα παιδάκι σ' αυτό γιατί μου έμαθε ν' αντέχω, αλλά και ν' αγαπώ
Γιατί ταξίδεψα μαζί του όπου μπορώ να σκεφτώ
Με δέκα φίλους, μια σημαία πάνω στον ουρανό

Κι έχω να λέω στα τριάντα πως έχω χαρές
Πως έχω εμπειρίες, πως έχω στιγμές στην τσάντα
Πως έχω τη δύναμη ό,τι στερεί τη χαρά να το κάνω στην μπάντα
Πως από το τίποτα που ένιωθα τώρα για κάποιους είμαι ο άνθρωπός τους
Κι έχω ένα crew που είναι πρότυπο (ναι) και το 'χουνε για φυλαχτό τους
Αυτό είναι ευθύνη, bro μου (bro μου), εμείς, τα μπουμπούκια του δρόμου (δρόμου)
Που αποβάλαμε και δεν πλασάραμε ποτέ το attitude του παράνομου (ποτέ)
Που δε γίναμε αυτοί που μας θέλαν εκείνοι που θέλαν να κάνουν πωλήσεις
Να μην πιστέψεις κανέναν που λέει για 'μας προτού μας συναντήσεις

Κοίτα να 'σαι ελεύθερος, κάνε ό,τι θες, η δικιά μου γενιά έχει πονέσει
Προτιμήσεις, ανάγκες και όνειρα, τι άλλο να καταπιέσει;
Είμαστε αυτοί που φωνάξανε "φτάνει" στο τέρας που τρώει τη ζωή μας
Όπου και να 'σαι, θα 'ρθω να σε βρω, ταξίδι με τη μουσική μας

Γράφω, σβήνω, γράφω
Όσο φόβο έχω ανοίγω, δε θα κρυφτώ
Μόνο μείνε εδώ για λίγο, μόνο λίγο
Θα φέρω τον κόσμο τούμπα για να σε δω
Αν μ' ακούς, ακόμα

Θυμίζω ρεμπέτη μέσα στην Αθήνα το 2-0-23
Κουπλέ που γαμάν με ζωή antisocial, αγνή αλητεία
Αρκετά κολλημένοι, πολύ 'ξηγημένοι και λιγάκι κομπλεξικοί
Μα το crew ήξερε τι ήρθε να κάνει σ' αυτήν τη σκηνή απ' την πρώτη στιγμή

Να 'σαι καλά, Νικολή, εκεί πάνω, θα 'ρθω να σε βρω μία μέρα
Εμείς εδώ κάτω ακόμα πασάρουμε στίχους για λίγο αέρα
Φέτος θα βγάλουμε μία δουλειά κι είπαμε να την πούμε Ψυχή
Στην παρουσίαση δίσκου να ξέρεις, θα σ' έχω μαζί, αδερφέ μου
Κοίτα κάτι λεβέντες που ανέθρεψε αυτή η κουλτούρα κι αυτά τα βρωμόbeatα
Τ' αθηναϊκά μας υπόγεια, τα πρώτα freestyle με τα περιπτερόκρασα
Κάτι κοριτσάρες σαν δέκα λεβέντες που ξέρουν απ' έξω τον κώδικα
Σκάνε στο live με δυο καπνογόνα και μπαίνουν στο beat με τα γόνατα

Τη φωτιά που σ' έκαψε αγκάλιασε γιατί σ' έκανε αυτό που είσαι σήμερα
Μια σπουδαία ψυχή που παλεύει με τ' άγρια να προστατέψει τα ήμερα
Μάνα που θα συγχωρήσει τα λάθη του όσο καμιά και κανείς
Πατέρας που νιώθει και μάνα γαμώντας τα πρότυπα της εποχής
Μεγάλωσες πλέον και τίποτα εύκολα δε συγκινεί το κεφάλι σου
Συγκεντρώσου, μαλάκα, άμα γίνουμε ίδιοι μ' αυτούς, η ευθύνη στην πλάτη σου
Αν με χωράει η αγκαλιά σού δίνω την ψυχή μου κι ακούω τις ανάγκες σου
Σε βλέπω απ' τα μάτια μου, όχι απ' των άλλων, μπορώ ν' αγαπώ και τα λάθη σου
Άμα γίνω πουλί κι έρθω στον ουρανό, να με περιμένεις στις αφίξεις
Μια ζεστή αγκαλιά να με σφίξεις, ε, ακούς; Θα μου λείψεις

Μέχρι τότε έχω κάτι δουλειές εδώ κάτω σαν γνήσιο παιδί του hip-hop (είναι ραπ)
Κουπλέ στα μικρόφωνα για την ισότητα και τις απεξαρτήσεις

Γράφω, σβήνω, γράφω
Όσο φόβο έχω ανοίγω, δε θα κρυφτώ
Μόνο μείνε εδώ για λίγο, μόνο λίγο
Θα φέρω τον κόσμο τούμπα για να σε δω

Αν μ' ακούς, ακόμα, γράφω, σβήνω
Γράφω, όσο φόβο έχω ανοίγω, δε θα κρυφτώ
Μόνο μείνε εδώ για λίγο, μόνο λίγο
Θα φέρω τον κόσμο τούμπα για να σε δω
Αν μ' ακούς ακόμα