Δε Φαντάζονται Ποτέ Ότι Φαντάζομαι (feat. Kappa Taf Beats)

Για μια ζωή όταν μιλάω θα ταράζονται
Και φως θα ψάχνουνε στη δύση του ηλίου
Μα δε φαντάζονται ποτέ ότι φαντάζομαι
Τρώω τα καλοκαίρια μου στην Αθηνών-Σουνίου
Εδώ και μήνες προετοιμάζω αυτά τα λόγια
Δε με γιατρέψανε και ψάχνω γιατρειά
Μα το γουστάρω το μπουρδέλο κι ας κουράζομαι
Κι ας μη φαντάζονται ποτέ ότι φαντάζομαι

Κόντρα σε όλα τα προγνωστικά
Κόντρα σε όλα όσα είδα και δε προσαρμόστηκα
Κόντρα σ' όλα όσα βγαίνουν από αυτά τα ακουστικά
Θέλω να λέω τα πιο αγχολυτικά - κολλητικά
Κοιτάν χουντόγριες απ' τά μπαλκόνια ακόμη
Με κρίνουν όλοι οι κόσμοι
Μα με εγκρίνουν όλοι οι δρόμοι
Και συνεχίζω με την ίδια κωλογνώμη
Κι ένα πνευμόνι που ποτέ δε ξεφουσκώνει
Με ένα μυαλό που όλο πήζει- και γεμίζει
Αφου τρέχω γύρω γύρω σε μια γη που δε γυρίζει για να
Βάζω ένα καρπό να ανθίζει
Να ναι εκεί να σας φοβίζει
Και να σας κατεδαφίζει
Με όποιο μάγκα ελπίζει
Κι ίσως
Να δείχνουμε τη μούρη μας, μπορεί να ναι το γούρι μας
Ζηλεύουν κι οι σεισμοί το νταβαντούρι μας
Σε αυτό το αχούρι όλη την κούραση την έχουν πάνω οι ώμοι μας
Αφού το ξεπουλήσαν το γαϊδούρι μας
Ποτέ δεν είχα την ψευδαίσθηση του ανίκητου
Μα ο κόσμος των θαυμάτων ψάχνει ακόμα την Αλίκη του
Θα με θυμούνται πάντα σαν το πιο όμορφο καθίκι του
Μέχρι να γίνω η παρακαταθήκη του

Για μια ζωή όταν μιλάω θα ταράζονται
Και φως θα ψάχνουνε στη δύση του ηλίου
Μα δε φαντάζονται ποτέ ότι φαντάζομαι
Τρώω τα καλοκαίρια μου στην Αθηνών-Σουνίου
Εδώ και μήνες προετοιμάζω αυτά τα λόγια
Δε με γιατρέψανε και ψάχνω γιατρειά
Μα το γουστάρω το μπουρδέλο κι ας κουράζομαι
Κι ας μη φαντάζονται ποτέ ότι φαντάζομαι

Είμαι από φουρνιά γαμάτη (και)
χώρα χαζούς γεμάτη (και)
Λίγο πιο μαέστρος από τον Παπακαλιάτη (ναι)
Είμαι από αυτούς που θα σε πάρουνε στην πλάτη
Και κοιτάζουν την ασχήμια μες στο μάτι
Μακάρι να είχα γεννηθεί στη γειτονιά των αυριανών
Και ποτέ να μην ασχολιόμουν με προβλήματα αλλωνών
Μακάρι Να 'μουν ελέυθερο ον
Αλλά τώρα είμαι παρών
Κι όταν κουράζομαι στηρίζομαι απάνω στα κορμιά των διπλανών
Φαντάζομαι μόνο ηρεμία
Η αηδία όλη αυτή μου προκαλεί ταχυπαλμία
Φαντάζομαι ο κόσμος να χωράει 10 δις
Αλλά στον κοσμό αυτόνε δε χωράει κανείς
Φαντάζομαι ένα κόσμο που απλά όταν θα βγάζω εισιτήριο
Το βράδυ θα κοιμάμαι στο κρεβάτι μου οκει;
Κι όταν ξυπνάω μια κεφάτη γειτονιά να περπατάω στα στενά της θα με εμπνέει και λεει
Δεν ανασαίνω
Νιώθω πως αρρωσταίνω
Σκοτώσαν 1η Μάρτη τα αδέρφια μου στο τρένο
Μα εκδίκηση θα πάρουμε μικρέ μου και μικρή
Κι ούτε καν που φαντάζονται τι έχω φανταστεί

Για μια ζωή όταν μιλάω θα ταράζονται
Και φως θα ψάχνουνε στη δύση του ηλίου
Μα δε φαντάζονται ποτέ ότι φαντάζομαι
Τρώω τα καλοκαίρια μου στην Αθηνών-Σουνίου
Εδώ και μήνες προετοιμάζω αυτά τα λόγια
Δε με γιατρέψανε και ψάχνω γιατρειά
Μα το γουστάρω το μπουρδέλο κι ας κουράζομαι
Κι ας μη φαντάζονται ποτέ ότι φαντάζομαι