Canto Aquí, Canto na Habana

Canto aquí, canto na Habana
Canto aquí, canto na "Habá"
E como canto tan ben-e
Canto-e onde me peta

Aghora comezo eu-e
Comezo por comezar
A que primeiro comeza,
primeiro ha de acabar

Canto aquí, canto na Habana,
Canto-e onde me peta

Hei de cantar aquí embaixo
E hanme sentir arriba
Pra que digha miña nai-e
Esa-e é a miña filla

Eu se canto fagho ben-e
Eu se canto fagho ben
Canto pola miña ghorxa
E non pola de ninguén

Canto aquí, canto na Habana,
Canto-e onde me peta

E aghora que me puxeron
esta ghitarra na man
E aghora que me puxeron
esta ghitarra na man

Se me peta na cabeza
canto de aquí a mañá
Se me peta na cabeza
canto de aquí a mañá

Somos de Ghaliza, somos,
non o podemos neghar
Somos de Ghaliza, somos,
non o podemos neghar

E nos conocen na fala
e no modo de cantar
E nos conocen na fala
e no modo de cantar

Canto aquí, canto na Habana,
Canto-e onde me peta

"Porque a verdadeira tradición
non emana do pasado,
nin está no presente,
nin se albisca no porvir;
non é serva do tempo.

A tradición é a alma eterna,
que vive no instinto popular
e nas entrañas graníticas do noso chan.
A tradición non é a historia.
A tradición é a eternidade"

Vou a dar a despedida
vou a dar o parabén.
Vou a dar a despedida
vou a dar o parabén.

Vou a dar a despedida
que ma dan a min tamén
Vou a dar a despedida
que ma dan a min tamén

Canto aquí, canto na Habana,
Canto-e onde me peta

Canto sul e do norte
Canto de aquí e de acolá
Que o sinta a xente da Habana
De Vigo e de Bogotá

Somos máis perto que lonxe
Somos pobo, somos chan
Semente de liberdade
Para vivir como irmáns