Callous

راه برگشت نیست به خانه
میگن رسوام و دیوانه
نور شهر رو به زواله
وقتی بی ایل و تباره

نمانده غیر چند تن دوست
شعرهای وقتم غم اندوز
کانایی خامی نیست بهانه
می گن این فرجام سزامه

هر چی بیشتر تشریح کنم
بیشتر تفسیرم می کنند
پس کلامم کم می کنم
زبانم بنده ام می کنم
طعنه هام رو جمع می کنم
بغض رو لبخندم می کنم

نگات می کنم فقط نگات می کنم فقط نگات می کنم

My self-consciousness arises
Not for my double chin nor my psoriasis
My past has passed but it hunts me
like the tax office, Memories chastise me
No way, other than moving on
Forget; if you cant sort it out
Meanwhile I will smile and nod
My lips are sealed and tied

نگات می کنم فقط نگات می کنم فقط نگات می کنم

مرحله بعدی رفتم ولی سیو نمی شه کرد
ده جونم رو یکی کردند، خندیدند به گیش من
نه انکار نه تایید، می کنم تا تمدید
بشه این ادیسه تا انقضام بشه تصدیق
هر روز زیست کن، نپرس چرا، چون دیکته شب
همه جوره پیستون تو سیلندره، پیش یا پس
انتخابت، حتی توی خوابت
یکی بیشتر نیست و یکی بیشتر نیست از من جوابت

نگات می کنم

نگات می کنم فقط نگات می کنم فقط نگات می کنم

هرچی اعتقاد داری رو من اثبات، من نقض کردم
ولی لبهام باز نمی شه، فقط نگات می کنم
هرچی استنباط داری رو من آزمون، من نقد کردم
مهر لبهام تازه می شه، فقط نگاه می کنم

نگات می کنم فقط نگات می کنم فقط