Ghalbhaye Atashin

تو زخم کوچه و دل خون
آواز دریچه بوی هوای پاره می داد
یه آرواره دستشه مرد بی دهنی که
دستاش آلوده است به خون تقدیر
توو آخرین شیب کوچه چرخید
فقط پایان رو برا ادامه می خواست
چهار پایه مرگ رو به طناب پاره می داد
می افتاد روی زمین
می رفت واسه کوچ بعدی اش
مگه میشه یادمون بره سوز تو زمستون
سرما چطوری پوستت رو ترکوند
سوز آتیش بدتر می برید
می چسبیدیم به هم سرد تر می شدیم
سرما روح رو لخته کرد
حتی وسط بوسه هامون عطسه کردیم
روح منجمد قرن سرد
یعنی کنار هم دنبال هم بگردیم
کی با ما چه کرده از زیر
که نشد حتی رو به هم بچرخیم
اما قلب های آتشین
قلب های آتشین
زنده ان تو صورت سرمای آهنین
سرمای آهنین سرمای آهنین
زنده است تو صورت قلب های آتشین
اما قلب های آتشین
قلب های آتشین
زنده ان تو صورت سرمای آهنین
سرمای آهنین سرمای آهنین
زنده است تو صورت قلب های آتشین
hearts on fire frozen souls
من پر از خشمم پر از سیاهی
پر از جسارت و بی گناهی
من پر از گرد نفرت طلسم از دل سنگ
من خنده ی لنگ
پای شکسته ی بچه ی مرگ
خون دلمه بسته ی سرد
عابر قله به زیر کوهم
من پرم از درد بودن
تو می رسی من افتادم روی خاک و قامتت دوره
من میخزم رو زمین به سمت تو توی دامنت خونه
سینه خیز میکشم رو شیب تیز رسیدن بهت
اما هر بار می رسم دو ر تر میشه حضورت
میگذره ایستادم من پا به پات
سلاحم تو کوله ام جنگها کنارم
تو میگی رسیدیم دشت پروانه ها
میگی این دره راه
سخت رسیدن به قلب های ماست
کوله ات حسابی سنگینه از جرم
باس خالی اشون کنی از سلاحت
من نگاهت میکنم بال میکشی باز میری بالا
کوله ام رو وا میکنم خالی میکنم به دنبالت میام