Kubilay Han

Kubilay Han, buyurdu yapıla
Görkemli bir zevk kubbesi, Xanadu'da
Alph'in, o kutsal ırmağın
Uçsuz bucaksız mağaralardan geçerek
Gün görmeyen bir denize aktığı yerde
İki kere beş millik verimli toprak
Duvarlar ve kulelerle sarıldı
Bahçeler vardı, dereleri parlak
Çiçeklenmiş birçok günlük ağacı
Güneşli çayırları kucaklayan
Dağlar kadar yaşlı ormanlar vardı
Fakat oh! O derin ve hülyalı uçurum
Yeşil dağdan sedir ormanına inen
Vahşi bir yer! Her zaman kutsal ve büyülü
Bir kadın hayaletinin dolaşıp durduğu
Soluk ay ışığında, sevgilisi şeytanı çağıran
Ve bu uçurumdan, sonu gelmez bir kaynaşmayla
Sanki toprağın hızlı ve derin nefes alışlarıyla
Bir an içinde güçlü bir kaynak fışkırdı
Onun hızlı ve kesintili patlamalarıyla
Devasa parçalar fırladı
Sıçrayan dolu gibi
Samanlı tahıl gibi harman döveninin altında
Ve bu dans eden kayaların arasında
Bir an içinde savruldu kutsal ırmak
Şaşkınca beş mil boyunca menderesler yaparak
Orman ve vadiden akıp geçti kutsal ırmak
Sonra uçsuz bucaksız mağaralara ulaştı
Ve bir gümbürtüyle cansız okyanusa karıştı
Kubilay, bu gümbürtünün ortasında, duydu uzaktan
Atalarının seslerini, savaş kehaneti yapan!
Zevk kubbesinin gölgesi
Dalgaların ortasında yüzüyordu
Orada kaynak ve mağaraların
Karışmış nağmeleri duyuluyordu
Buzdan mağaralı, güneşli bir zevk kubbesi
Nadir görülecek bir mucizeydi
Santurlu bir genç kız
Düşlemiştim bir zaman
Habeşli bir genç kız
Santurunu çalan
Söyleyerek Abora Dağı'nın şarkısını
İçimde yeniden canlandırabilsem
Onun müziğini ve şarkısını
Bana öyle derin bir haz verebilirdi ki
O gür sesli ve uzun soluklu müzikle
O kubbeyi havada kurabilirdim
O güneşli kubbeyi, o buz mağaralarını!
Duyanların hepsi onları orada görmelidir
Hepsi haykırmalıdır. Aman! Dikkat!
Şimşek çakan gözleri, uçuşan saçları!
Onun çevresinde üç kere dolaş
Ve gözlerini kapa kutsal bir korkuyla
Çünkü o çiçek özüyle beslenmiş
Ve Cennet sütü içmiştir