Θα τα πούμε αργότερα

Διανύουμε μέρες που παραμιλάν κι οι λογικοί
Κι όπου θιγμένοι εγωισμοί, χιλιάδες εξηγήσεις
Αγχολυτικά κι αλκοόλ για τις κρίσεις
Όσο ψάχνεις τι ναι αυτό που θα σε κάνει να ευτυχήσεις

Θολές εικόνες απ' τα μέρη στα οποία γνωριστήκαμε
Μεγάλα λόγια που πίσω από μουτζούρες κρύψαμε
Μονάχα πένθος στα παρκάκια που καθίσαμε
Γιατί αλήθεια πόσοι απομείναμε

Βλέμματα άδεια πια που μαρτυράνε πως κολλήσαμε
Τόσο καλά σαν τα τσιγάρα που καπνίσαμε
Οι άμυνες που για καλό μας χτίσαμε μάς φυλακίσανε
Και τελικά θερίσαμε ότι σπείραμε

Κι έτσι χαθήκαμε και εμείς και όσα ζήσαμε
Στον κόσμο όλων αυτών που με το δάχτυλο μας δείξανε
Είπαν πως είμαστε φώτα μα και τα φώτα σβήνουνε
Και ότι χωνέψαμε εύκολα, ακόμη καταπίνουμε

Κι όσο λέγαμε θα τα πούμε αργότερα
Μεγάλωνε ο πόθος να ανταμώσουμε
Και έτσι πέφταμε απ' τα σκληρά στα σκληρότερα
Κι ίσως για αυτό είναι αργά για να το σώσουμε

Τι κι αν τα χρόνια εδώ πέρα φύγανε, μας προσπεράσανε
Μείναμε μονάχοι μας, τα όνειρα πετάξαμε
Τον δρόμο μας διαλέξαμε και πήραμε πορεία
Διαφορετική κατεύθυνση με οδηγό τη φαντασία

Θυμάσαι τίποτα ή τόσο εύκολα ξεχνάς
Τις εποχές που όλοι οι δρόμοι ανήκανε σε μας
Και μία μέρα ξαφνικά ξέσπασε βροχή
Και τα ορμητικά νερά της μας πήρανε μαζί

Εγώ εδώ κι εσύ εκεί, μας ξέβρασε το κύμα
Δεν ξανασυναντηθήκαμε ποτέ μας και είναι κρίμα
Η ζωή είναι απρόβλεπτη, έχει προτεραιότητες
Όσο μεγαλώνεις, οι στιγμές μοιάζουν ανόητες

Είναι όλα επιλογή μας
Είμαστε υπεύθυνοι για κάθε κίνησή μας
Κάνε ότι είναι καλύτερο για σένα
Ένα αστέρι από ψηλά λάμπει για τον καθένα

Κι όσο λέγαμε θα τα πούμε αργότερα
Μεγάλωνε ο πόθος να ανταμώσουμε
Και έτσι πέφταμε απ' τα σκληρά στα σκληρότερα
Κι ίσως για αυτό είναι αργά για να το σώσουμε

Μες το μυαλό μου σε πιάνω να κάνεις γύρες
Πεταμένα στο γρασίδι όνειρα και κάτι μπύρες
Δεν μασούσε η καρδιά μας από αέρα και πλημμύρες
Βάζαμε φωτιά στο πάρκο με τσιγάρα και αναπτήρες

Θυμάσαι φίλε που ετοιμάζαμε απόδραση
Να φύγουμε μια νύχτα απ' αυτήν εδώ τη κόλαση
Kαι βρήκαμε μια όαση φτιαγμένη από στιχάκια
Κι η μοίρα χαμογέλαγε βαρώντας παλαμάκια

Μα κάτι άλλαξε, αλλάξαμε κι εμείς
Τα λόγια μας φτωχύναν, γίναν λόγια της στιγμής
Σε περίμενα στη στάση μα ακόμα να φανείς
Δύσκολος καιρός μου είπες τελικά για τους mcs

Κι έτσι τα δύσκολα τα πέρασα μονάχος
Κι ίσως αυτό να ήτανε το πιο μεγάλο λάθος
Μα ξέρω κατά βάθος πως κανένας μας δεν φταίει
Οι ονειροπόλοι πάντα θα πεθαίνουν τελευταίοι

Κι όσο λέγαμε θα τα πούμε αργότερα
Μεγάλωνε ο πόθος να ανταμώσουμε
Και έτσι πέφταμε απ' τα σκληρά στα σκληρότερα
Κι ίσως για αυτό είναι αργά για να το σώσουμε