Hyundai Getz (feat. Victor Forlidas, Fâné, Vina Sergi & Dimitris Fragkoulis)

Άλλο ένα
Άλλο ένα
Άλλο ένα
Άλλο ένα
Άλλο ένα
Άλλο ένα
Άλλο ένα τελευταίο
Ένα τελευταίο τσιγάρο

Άλλο ένα τσιγάρο και φεύγω
Είμαι τόσο καιρό εδώ πέρα
Κι ίσως τελικά
Να μη μου άρεσε και τόσο η παρέα
Θέλω μια κόκκινη καγκούρικη BMW του '90
Κι ένα κοκτέιλ θέλω
Κι ένα τσιγάρο θέλω
Και μια γραμμή για να κρατηθώ
Για λίγο ακόμα στη ζωή θέλω
Θέλω να μη χρειαστεί να γεράσω
Θέλω να μη χρειαστεί να το καταλάβω
Όταν πεθαίνω
Θέλω οι γάτες να πηγαίνουν όντως στον παράδεισο
Και θέλω να ξαναδώ τους φίλους μου σε μια καλύτερη ζωή
Ή έστω εσένα
Να χορεύεις όπως τότε
Μέχρι τις 6 το πρωί

Άλλο ένα τσιγάρο
Άλλο ένα τσιγάρο
Και φεύγω
Φεύγω
Για να δύσω με τον ήλιο
Πίσω από την λεπτή κόκκινη γραμμή

Πάντα κάποια στιγμή
Παύει να 'χει πλάκα
Ειδικά όταν έχεις πιεί πολύ
Εκτός κι απ' όταν
Τύχει να 'χεις ακόμα πάνω σου
Τα κλειδιά του αμαξιού σου

Δεν θυμάμαι τα μάτια σου
Μόνο το χρώμα απ' το αμάξι σου
Δεν θέλω κάτι να πω
Θέλω να φύγω από δω
Θέλω να μπω μες το αμάξι σου

Δεν θυμάμαι τα μάτια σου
Μόνο το χρώμα απ' το αμάξι σου
Δεν θέλω κάτι να πω
Θέλω να φύγω από δω
Θέλω να ζω μες το αμάξι σου

Σε ένα παρκαρισμένο Hyundai Getz
Φορώντας αλάτι, μαγιό, γυαλιά και ντεκαπάζ στο κεφάλι
Αξύριστα πόδια και κοκτέιλ Καρέλια, βότκα και γρανίτα φράουλα
Εκεί έχει σταματήσει ο χρόνος ανάμεσα σε εμένα και σε εκείνη
Με πλησιάζει, ανοίγει την πόρτα, χαιρετιόμαστε σαν παλιοί φίλοι
Παίρνει τη θέση μου στο κάθισμα, φορώντας καθαρά ρούχα
Καθαρό δέρμα και πάνω από όλα καθαρό μυαλό
Τη φιλάω με γλώσσα, ανοίγω την πόρτα
Και ένα αγνώστου ταυτότητας λευκό Ι.Χ
Με πετάει στον αέρα σπάζοντάς μου κρανίο
Και λίγα κόκαλα στην πτώση
Εκείνη μένει εκεί να με κοιτά
Και περιμένει κάποιον να έρθει να βάλει μπρος
Με λίγη γεύση από Καρέλια, βότκα και γρανίτα φράουλα στο στόμα της

Δεν θυμάμαι τα μάτια σου
Μόνο το χρώμα απ' το αμάξι σου
Δεν θέλω κάτι να πω
Θέλω να φύγω από δω
Θέλω να μπω μες το αμάξι σου

Δεν θυμάμαι τα μάτια σου
Μόνο το χρώμα απ' το αμάξι σου
Δεν θέλω κάτι να πω
Θέλω να φύγω από δω
Θέλω να ζω μες το αμάξι σου

Δεν θυμάμαι τ'αμάξι σου

Πόσα ψέματα να πω
Αφού κανένα δεν σε χωράει
Ψάχνω τον πιο ιδανικό τρόπο να το σταματήσω
Πριν καν αρχίσω, πριν καν αρχίσει να προχωράει

Όλο σε κυνηγάω σαν ελάφι
Εγώ ο Ρομπέν, γονατιστός στα ανάκτορα
Και εσύ η πριγκίπισσα στο παράθυρο, στο παλάτι
Είμαι πάλι παιδί και είσαι και εσύ
Μαζί στο αμάξι

Κάθε φόβος μου με κυνηγά, σαν σκιά
Στον διάδρομο για το μπάνιο το βράδυ
Και εγώ όλο κοιτάζω πίσω
Και σαν τον Ορφέα κάθε φορά καταλήγω στον Άδη

Θέλω τόσο να πεθάνω
Που ξέρω πως δεν θα σε αγαπώ για πάντα
Που αυτό το ποίημα δεν είναι το καλύτερο μου
Όχι γιατί δεν θα με κάνει να νιώσω καλύτερα
Γαμώ το - μου

Αλλά γιατί δεν θα το ηχογραφήσω ποτέ
Να έρθουν να σου πουν
Τι ωραία που τα λέει
Και εσύ να τους πεις
Για μένα το λέει
Για μένα το λέει
Και ας τον άφησα μόνο, εκείνο το βράδυ
Στο αμάξι να κλαίει

Δεν θυμάμαι τα μάτια σου
Κοιτάζω άλλες τόσο βαθιά
Μήπως κάπου σε βρω
Δεν πιάσαν τελικά οι κατάρες σου

Δεν θυμάμαι τα μάτια σου
Μόνο το χρώμα απ' το αμάξι σου
Δεν θέλω κάτι να πω
Θέλω να φύγω από δω
Θέλω να μπω μες το αμάξι σου

Δεν θυμάμαι τα μάτια σου
Μόνο το χρώμα απ' το αμάξι σου
Δεν θέλω κάτι να πω
Θέλω να φύγω από δω
Θέλω να ζω μες το αμάξι σου

Δεν θυμάμαι τα μάτια σου
Μόνο το χρώμα απ' το αμάξι σου
Δεν θέλω κάτι να πω
Θέλω να φύγω από δω
Θέλω να μπω μες το αμάξι σου

Δεν θυμάμαι τα μάτια σου
Μόνο το χρώμα απ' το αμάξι σου
Δεν θέλω κάτι να πω
Θέλω να φύγω από δω
Θέλω να ζω μες το αμάξι σου