To Fainomeno Tis Petaloudas (feat. Victor Forlidas, Vina Sergi & MFS)

Θα συναντηθούμε ξανά
Και θα γελάμε ξανά
Σαν χαζοί στην μέση μιας πλατείας
Ενώ φιλιόμαστε μακρόσυρτα δέκα λεπτά

Θα κάνει ζέστη και δεν θα γκρινιάξω στιγμή για αυτό
Θα έχω αλλάξει, μπορώ να στο υποσχεθώ

Δεν θα θυμώνω
Παρά μονάχα αν βρέχει
Και έχεις φτιάξει τα μαλλιά σου
Και αφού θα μου λες δεν πειράζει
Όλα θα είναι εντάξει
Στην υγειά σου

Θα συναντηθούμε ξανά
Και τότε θα μπορούμε να κοιμηθούμε πιο εύκολα αγκαλιά
Δεν θα παραμιλάω στον ύπνο μου
Ούτε θα έχω άπνοια

Δεν θα σε ξυπνάω με το κλάμα μου
Θα σου φαίνεται χαριτωμένο το overdrama μου
Θα μου χαϊδεύεις την πλάτη
Και θα βλέπω στον ύπνο μου
Αυτό που όντως συμβαίνει στον ξύπνιο μου
Και όχι πως προσπαθούν να μας κάνουν κακό
Και δεν μου βγαίνει φωνή
Ή δεν μπορώ να κουνηθώ

Θα συναντηθούμε ξανά

Σίγουρα
Τυχαία ίσως
Θα σε καλέσω στο τηλέφωνο ίσως
Θα μου στείλεις στο Messenger ίσως
Θα δεις την κλήση, θα το αφήσεις να χτυπάει
Και θα με καλέσεις πίσω μετά από ώρες
Θα δω το μήνυμα σου, θα το διαβάσω
Και θα το βάλω στο "δεν διαβάστηκε" για μερικές ώρες

Δεν θα πικραίνομαι
Όταν θα είμαστε μαζί και κάποιος άλλος θα στου στείλει
Γιατί θα είμαι σίγουρος για όσα νιώθεις
Και πως είσαι εκείνη

Δεν θα κουβαλάω καν το τηλέφωνο πάνω μου πια
Θα το αφήνω στο σπίτι
Στο συρτάρι με τα παλιά μου κείμενα
Που ξεχάστηκαν
Επειδή δηλητηριάστηκαν με άγχος και τρόμο

Και εγώ θα είμαι ατρόμητος

Θα συναντηθούμε ξανά

Τι ψεύτης
Πόσο καλός και μεγάλος ψεύτης
Δεν πρόκειται ποτέ μου να υπάρξω ατρόμητος φυσικά
Δεν θα σε δω ξανά

Και να σου πω μια αλήθεια
Όλα καλά

Οι μέρες μαζί σου ξεκινάνε πάντα χωρίς εσένα
Τρώω τις φρυγανιές με μέλι που δεν μου άλειψες εσύ
Πλένω το πρόσωπο μου στον καθρέφτη χωρίς να κάθεσαι από πίσω
Και βουρτσίζω τα δόντια μου
Όχι για να σε φιλήσω
Αλλά απλώς για να μη βρωμάει το στόμα μου

Στο λεωφορείο για τη δουλειά δίπλα μου δεν κάθεσαι εσύ
Αλλά μια μεσήλικη, μετρίου αναστήματος κυρία
Που στην καλύτερη δεν παραπονιέται
Για την οροφή που στάζει από πάνω της
Παρότι η ίδια διάλεξε να κάτσει εκεί μέσα σε άδειο λεωφορείο
Και στη δουλειά
Σερβίρω τουλάχιστον καμιά 15αρια καφέδες ακριβώς όπως τον πίνεις εσύ
Αλλά κανένας δεν προορίζεται για σένα

Στο γυρισμό για το σπίτι μου μπαίνει καπνός στο μάτι
Όχι επειδή τον φύσηξες εσύ
Αλλά επειδή δέκα χρόνια τώρα ακόμη να μάθω να καπνίζω

Σπίτι
Μαγειρεύω μόνο για εμένα
Βλέπω μια ταινία που αποκλείω να έχεις δει
Και κοιμάμαι
Και η απόσταση που μας χωρίζει παραμένει χιλιομετρική

Οι μέρες μαζί σου καταλήγουν με εμένα
Σε στάση νεκρικής ακαμψίας στο κρεβάτι
Να παίζω σε επανάληψη την μέρα μου επεξεργαζόμενη
Την εικόνα μέσα στο κεφάλι μου με τέτοιο τρόπο
Ώστε να βρίσκεσαι πάντα μερικά εκατοστά πίσω από την πλάτη μου
Και έτσι, οι μέρες μαζί σου ξεκινάνε πάντα
Χωρίς εσένα και καταλήγουν με την πιο αποτυχημένη
Άχρωμη και κατασκευασμένη στην Κίνα απομίμηση σου παντού γύρω μου
Και δεν ξέρω τελικα
Ποιος είναι πιο θλιβερά αστείος από τους δύο μας
Εγώ
Που κοντεύω να τα χάσω
Ή εσύ
Που ακόμα λείπεις?

Βλέπω το όνομα σου
Στιβαγμένο κάτω από τα υπόλοιπα
Και ξέρω ότι δεν πρόκειται από δω και πέρα
Να ηχήσει ξαφνικά ο γνωστός ήχος
Το όνομα σου να βρεθεί στην κορυφή
Και να τρέξω να πατήσω και να δω
Ποιά έκπληξη στα μάτια μου θα αποτυπωθεί

Θέλω να μπορώ να αλλάξω τη μοίρα
Και τα σύμπαντα
Και να ελέγξω τις μαύρες τρύπες
Έτσι ώστε με κάποιο τρόπο
Να μην είχες γεννηθεί
Και να μην είχα γεννηθεί
Έτσι ώστε να μην είχε χρειαστεί
Να ξέρω πώς είναι
Το να σε έχω
Και να σε διώχνω