Tango

er speelt nog net wat late zon
het trekken van accordeon
duwt al het stof in huis van de blinden
danst rond op een oud toerental
in voorgesneden reepjes licht
de grammofoonplaat draait langzaam naar binnen

contouren draaien langzaam weg
de lijnen draaien hoorbaar grijs
de valavond schemert eroverheen
het licht gaat aan achter de ruiten
rastert het binnenhuis naar buiten
en tekent in de strepen een nieuw beeld

ils passent le temps le temps le temps
le temps le temps le temps le temps
le temps le temps le temps
le tango
ils passent les deux
il et elle
ils passent le temps devant les yeux
ils passent le temps le temps

een vroege dans op de laatste benen op de toppen van de tenen
de neusgaten verwijden en de vingers krampen vast
nerveus schuiven de schoenen voort terwijl
de naald steeds harder krast
gegroefd gevoel en strak gezicht ze zoeken naar houvast

één vooruit twee achteruit
hij volgt zij leidt hij vraagt zij past
in cirkels door de kamer in gedachten volg ik mee
een triestig lied de laatste dans
de zoveelste gemiste kans
de naald schuift weg
de plaat draait door
het lied wordt verder hees

de vijfenzeventigste toer
begint de allerlaatste tonen
de laatste vage trekken op de vloer
het huis gaat open
het licht stroomt buiten
tot heel het beeld is leeggelopen
en enkel nog de grammofoonplaat ruist

ils passent le temps le temps le temps
le temps le temps le temps le temps
le temps le temps le temps
le tango
ils passent les deux
il et elle
ils passent le temps devant les yeux
ils passent le temps le temps