Viamala

Das isch d'gschicht vum cuno vur ruinalta,
An alti saag woma im kopf sött palta.
Är isch innera schlucht wo's spuukt und töönt
Es haisst schlechta wäg und wird nit verpönt.
De raubritter cuno dä gaischteret no in sandala
Jo miar redet vu der viamala
Es löst hüenerhuut us wemma hüt no vunem ghört
Aber ehrlich gsait het sich niamert dra gstöört

Vum domleschg het är sich die schönschti jungfrau graubt
Obs stimmt oder nit, wär weiss, es wird glaubt
D'buura hend da gmerkt und sind d'jungfrau go suacha,
Am berg, am see, sogar im buachawald
Denn het d'mitwelt a kompanie bewaffnet,
Sind ufa zur burg und hend sich gwappnet
Azündet hends dia ganz burg mit füür und flamma,
Sie hends doch nit gschafft, de bös ritter z'verdamma

Ufgwachsa in de berga, es szenarium wia magie
I verzella euch d gschicht, wie's damals isch gsi

Är entfüehrt sie für immer und das machts no schlimmer
Är isch en tyrann, dr cuno zücht alli i sina bann

Gsattlet uf pferd mit der jungfrau
Riittet der cuno usam burgbau
Er nimmt en sprung und es isch gsi wia magie
Es weiss immerno niamert wo är ächt isch hii

Ufgwachsa in de berga, es szenarium wia magie
I verzella euch d gschicht, wie's damals isch gsi

Är entfüehrt sie für immer und das machts no schlimmer
Är isch en tyrann, dr cuno zücht alli i sina bann