Bırakın Beni

Sıkıldım moruk sıkıldım
Yazmaya yeni başladığım her sayfayı hınçla yırtıp atmaktan
Beğenmiyorum damarlarımı da
Çünkü her sabah bir başka renkte akmakta kan
Az kaldı lan de mi?

Sonumu biliyorum, gerçek de düş de asla değişmeyecek
Bir gün gelip delip geçecek göğsümü mahşer
Gök ketum, yıldızların söndüğü vahşet
Üçüncü sayfasında neşredecek bir körkütük manşet

Üzgünüm anne
Ne acı ne zevk ne okul ne bahar kokusu
Hiçbirini hak ettiğimi düşünmüyorum doğrusu
Çünkü asla hak etmez sahne dolusu duygusuz
Bir tek seyirciyi gösterimi hatta bir tek oyunu

Tahammül ve teveccühüm yok dünyaya
Ve çoğu zaman insanlara katlanmam gereken
Birer yaratık olarak bakıyorum
Bu mu aşk bu mu sevgi ya bir devrimcinin kalbi?
Nasıl böyle hislere sahip?

Sazendelik peşinde geceleri gündüzün karmanyolacı
Karışık mı benim aklım, kalp ve ruhum sanmam çok açık
Rexapin, depakin, selectra bunlar mı ilacım?
Hayır, gök mavi, güneş ışıl ışıl, durma dışarı çık

Ve kaç gecedir ruhumu eşer Kafka ve Nietzsche
Sığ beyinler arasında sen derinlik içe içe gençliğini hiç et,
Diyerek şikayet edip gizliden böbürlenmek içerimden

Sonrasında o sığ dediklerimle gülüp geçen bir ikiyüzlülük
Hem de ne çok kere
Ah bu çelişki cenderesinde kutsal kanaviçe
Ah bu pişmanlık bu işkeceler bu idam mangası haklı gene

Çılgına döndüm bu gece bir canavarım demek ben de
Saçacağım şeceremden haşyetim sökülmese de
Basacağım toprak, dalacağım gök
Ve yazacağım söz bu sayede
Dile gelip şöyle diyecek:

Bırakın beni, kalmadı artık hiçbir kıymeti
Benim için bitişin o lanet kıyametin
Nefret ettim kendimden nefret ettim bu gece
Bırakın beni hiç olmadığım kadar bir başıma

Bırakın beni, kalmadı artık hiçbir kıymeti
Benim için bitişin o lanet kıyametin
Nefret ettim kendimden nefret ettim bu gece
Bırakın beni hiç olmadığım kadar bir başıma

Eylemem ölsem de kızbi ihtiyar,
Doğruyu söyler gezer bir şairim.
Bir güzel mazmun bulunca, Eşraf'a,
Kendimi hicveylemezsem kafirim.

Başkalarına korkusuzca doğrulttuğum beretta
Neden ellerimde titriyor namlunun ucundaki ben olunca
Canavarca bir tereddüt, ıslah olmuyorsa o canavar
Çılgına çevirmeliyim onu bu akşam aynı silâhla

Adî bir yalnızlık, budur her şeyin başlangıcı
Sahipsiz kalmıştım, kendimi toplum dışı saydığım için
Zevklerimiz, fikirlerimiz aynı olamazdı artık
Önce özgür olduğumu hissettim, karşı koyamazdım buna

Sonra yozlaştım kirli düşüncelerle, saklasam da
Onun için hâlâ nefret ediyorum birinin bana adım atmasından
Çünkü içimdeki o canavar her konuşmasında,
Kibrimi görüp daha da ateşliyor onu

Sonrasında bitip tükenmeyen bir çelişki,
Derinlik yoksunu bir gevşeklik, ve şimdi
Esiri olduğum bu sefillik en üst derecede belirgin
Yenildim diyemeyeceğim ama basbayağı yanıldım

Zira şimdi ben de dünyanın içine sıçan o ahmaklarından biriyim,
Bir ağlamaklı (ağlamaklı), daha da korkunç!
Böyleyken nasıl olur da güneşli günlere inanabilirim
Silaha sarılıp öldüremezsem o canavarı, daha da beterim bu akşam

Daha kasvetli odam,
Boynumda yüksek notlarla diktiğim beyaz lanet bir yaka
Ailem kahrolur, biliyorum, vazgeçtiğim zaman
Bu yüzden devam etmeliyim canıma tak ettiği kadar

Çelişki dolu bir kuyudayım, toplum attı beni buraya, küçükken
Çıktım fakat özledim orayı
Bu sefer kendim indim bir delinin ipiyle, kaldım orada
Çünkü yoktu bende Muhammed'in saflığı, Yusuf'un masumluğu

Şimdi hâlâ çalışıyorum bir evrak daha imzalamak için
Kıyameti yaklaştıracak bir evrak daha,
Peki niçin, kuyuya düşen o çocuk niçin ölmedi?
Çünkü Rabbi onu öldürmedi, görsün istedi.

Rabbim bağışla beni, bir anlam buldum tekliğime
Rabbim bağışla beni, hiçlik bulaştı her yerime
Rabbim bağışla beni, umut verdim katilime
Rabbim bağışla beni cehennemin en dibine.

Eylemem ölsem de kızbi ihtiyar,
Doğruyu söyler gezer bir şairim.
Bir güzel mazmun bulunca, Eşraf'a,
Kendimi hicveylemezsem kafirim.