Kleidwmenoi
You've got me tripping, Yondaime
Εθισμένοι να καίγομαστε, το εγώ μας στη σόλα
Κλειδωμένοι στην Αθήνα στα παπούτσια μας κόλλα
Εθισμένος πάντα να μας βλέπω χαμένους
Από όσα αγαπάμε ταλαιπωρημένους
Εθισμένοι να καίγομαστε, το εγώ μας στη σόλα
Κλειδωμένοι στην Αθήνα στα παπούτσια μας κόλλα
Εθισμένος πάντα να μας βλέπω χαμένους
Από όσα αγαπάμε ταλαιπωρημένους
Μακάρι να χα επιλογές, αλλά δεν έχω τρόπους
Κοιτάω δεξιά κι αριστερά μπας και εντοπίσω ανθρώπους
Σαν πρωταγωνιστές σε κάτι ζούμε για χίλιους λόγους
Ξαπλωμένοι το βράδυ πάνω στη σκεπή του focus
Το μυαλό μου γυρνά με συνηθισμένη καμπύλη
Δεν έχω τα κλειδιά όποιος να'ναι διαπερνάει την πύλη
Καλοκαίρι παντού, φέρνουν ζέστη οι φίλοι
Πρώτα την παίρνω αγκαλιά μετά κατεβάζω καντήλι
Θα πω στην ψυχολόγο αύριο λέω για τις φρίκες
Άκου ρωτάω το κορίτσι μου και της λέω τι μου βρήκες
Από το Σάββατο γυρνώ σα χάλι σκέφτομαι πίπες
Και τα κόμπλεξ μέσα στο μυαλό μου κάνουνε κλίκες
Τραγουδάω μέσα στο σπιτι σα μαστουρωμένος
Με βρίζω λες και δεν έπρεπε να 'μαι ευτυχισμένος
Ακόμα και στα δύσκολα όταν δεν έχεις να πεις πολλά
Από του νου μου τις φυλακές απελευθερωμένος
Εθισμένοι να καίγομαστε, το εγώ μας στη σόλα
Κλειδωμένοι στην Αθήνα στα παπούτσια μας κόλλα
Εθισμένος πάντα να μας βλέπω χαμένους
Από όσα αγαπάμε ταλαιπωρημένους
Εθισμένοι να καίγομαστε, το εγώ μας στη σόλα
Κλειδωμένοι στην Αθήνα στα παπούτσια μας κόλλα
Εθισμένος πάντα να μας βλέπω χαμένους
Από όσα αγαπάμε ταλαιπωρημένους
Σκέφτομαι πως χορεύει κάπου ένα νησιώτικο
Ανοίγω χέρια σαν να γύρισα απ' τον πόλεμο
Πέφτω απ' τον τρίτο κι όλοι με θυμούνται αυτόνομο
Να πνίγομαι απ' τα δόντια των φρικών μου κι είναι αλλόκοτο
Το αγόρι απέναντι φαίνεται έχει ένα πλάνο
Ο αδερφός του κάνει γκελάκια δίπλα στο πιάνο
Κάθομαι κράζω αυτούς που κάνουν όσα κάνω
Λες και θα διορθώσω εμένα σαν να με βλέπω από πάνω
Της δείχνω τι έγραψα και μου λέει μ'αρέσει
Και με ρωτάει ποια πέτρα με έχει βαρέσει
Αφήνω πάλι όλα αυτά που έγραψα στη μέση
Και την πιάνω απ'τους ώμους γιατί φοβάμαι μην πέσει
Έχω το νου μου στο να πάνε όλα στην πένα
Στο να μην έχω να απογοητεύσω κανένα
Άμα τα κάνω όλα μπουρδέλο ποιός θα περιμένει τι
Και τι θα περιμένω ο ίδιος από μένα;
Εθισμένοι να καίγομαστε, το εγώ μας στη σόλα
Κλειδωμένοι στην Αθήνα στα παπούτσια μας κόλλα
Εθισμένος πάντα να μας βλέπω χαμένους
Από όσα αγαπάμε ταλαιπωρημένους
Εθισμένοι να καίγομαστε, το εγώ μας στη σόλα
Κλειδωμένοι στην Αθήνα στα παπούτσια μας κόλλα
Εθισμένος πάντα να μας βλέπω χαμένους
Από όσα αγαπάμε ταλαιπωρημένους
Εθισμένοι να καίγομαστε, το εγώ μας στη σόλα
Κλειδωμένοι στην Αθήνα στα παπούτσια μας κόλλα
Εθισμένος πάντα να μας βλέπω χαμένους
Από όσα αγαπάμε ταλαιπωρημένους
Εθισμένοι να καίγομαστε, το εγώ μας στη σόλα
Κλειδωμένοι στην Αθήνα στα παπούτσια μας κόλλα
Εθισμένος πάντα να μας βλέπω χαμένους
Από όσα αγαπάμε ταλαιπωρημένους
Μακάρι να χα επιλογές, αλλά δεν έχω τρόπους
Κοιτάω δεξιά κι αριστερά μπας και εντοπίσω ανθρώπους
Σαν πρωταγωνιστές σε κάτι ζούμε για χίλιους λόγους
Ξαπλωμένοι το βράδυ πάνω στη σκεπή του focus
Το μυαλό μου γυρνά με συνηθισμένη καμπύλη
Δεν έχω τα κλειδιά όποιος να'ναι διαπερνάει την πύλη
Καλοκαίρι παντού, φέρνουν ζέστη οι φίλοι
Πρώτα την παίρνω αγκαλιά μετά κατεβάζω καντήλι
Θα πω στην ψυχολόγο αύριο λέω για τις φρίκες
Άκου ρωτάω το κορίτσι μου και της λέω τι μου βρήκες
Από το Σάββατο γυρνώ σα χάλι σκέφτομαι πίπες
Και τα κόμπλεξ μέσα στο μυαλό μου κάνουνε κλίκες
Τραγουδάω μέσα στο σπιτι σα μαστουρωμένος
Με βρίζω λες και δεν έπρεπε να 'μαι ευτυχισμένος
Ακόμα και στα δύσκολα όταν δεν έχεις να πεις πολλά
Από του νου μου τις φυλακές απελευθερωμένος
Εθισμένοι να καίγομαστε, το εγώ μας στη σόλα
Κλειδωμένοι στην Αθήνα στα παπούτσια μας κόλλα
Εθισμένος πάντα να μας βλέπω χαμένους
Από όσα αγαπάμε ταλαιπωρημένους
Εθισμένοι να καίγομαστε, το εγώ μας στη σόλα
Κλειδωμένοι στην Αθήνα στα παπούτσια μας κόλλα
Εθισμένος πάντα να μας βλέπω χαμένους
Από όσα αγαπάμε ταλαιπωρημένους
Σκέφτομαι πως χορεύει κάπου ένα νησιώτικο
Ανοίγω χέρια σαν να γύρισα απ' τον πόλεμο
Πέφτω απ' τον τρίτο κι όλοι με θυμούνται αυτόνομο
Να πνίγομαι απ' τα δόντια των φρικών μου κι είναι αλλόκοτο
Το αγόρι απέναντι φαίνεται έχει ένα πλάνο
Ο αδερφός του κάνει γκελάκια δίπλα στο πιάνο
Κάθομαι κράζω αυτούς που κάνουν όσα κάνω
Λες και θα διορθώσω εμένα σαν να με βλέπω από πάνω
Της δείχνω τι έγραψα και μου λέει μ'αρέσει
Και με ρωτάει ποια πέτρα με έχει βαρέσει
Αφήνω πάλι όλα αυτά που έγραψα στη μέση
Και την πιάνω απ'τους ώμους γιατί φοβάμαι μην πέσει
Έχω το νου μου στο να πάνε όλα στην πένα
Στο να μην έχω να απογοητεύσω κανένα
Άμα τα κάνω όλα μπουρδέλο ποιός θα περιμένει τι
Και τι θα περιμένω ο ίδιος από μένα;
Εθισμένοι να καίγομαστε, το εγώ μας στη σόλα
Κλειδωμένοι στην Αθήνα στα παπούτσια μας κόλλα
Εθισμένος πάντα να μας βλέπω χαμένους
Από όσα αγαπάμε ταλαιπωρημένους
Εθισμένοι να καίγομαστε, το εγώ μας στη σόλα
Κλειδωμένοι στην Αθήνα στα παπούτσια μας κόλλα
Εθισμένος πάντα να μας βλέπω χαμένους
Από όσα αγαπάμε ταλαιπωρημένους
Credits
Writer(s): Anastasios Nomikos, Charalampos Kittes
Lyrics powered by www.musixmatch.com
Link
© 2024 All rights reserved. Rockol.com S.r.l. Website image policy
Rockol
- Rockol only uses images and photos made available for promotional purposes (“for press use”) by record companies, artist managements and p.r. agencies.
- Said images are used to exert a right to report and a finality of the criticism, in a degraded mode compliant to copyright laws, and exclusively inclosed in our own informative content.
- Only non-exclusive images addressed to newspaper use and, in general, copyright-free are accepted.
- Live photos are published when licensed by photographers whose copyright is quoted.
- Rockol is available to pay the right holder a fair fee should a published image’s author be unknown at the time of publishing.
Feedback
Please immediately report the presence of images possibly not compliant with the above cases so as to quickly verify an improper use: where confirmed, we would immediately proceed to their removal.