Omixli

Μπαίνω στο αμάξι το πόδι στο γκάζι
Και χάνομαι μες τα μεσάνυχτα
Με το μυαλό σκεπασμένο από ομίχλη
Η σκέψη δεν βλέπει το άνοιγμα
Η πόλη κοιμάται εκτός από δέκα ταξί
Και άλλα δυο βενζινάδικα
Και όλους αυτούς που στο σπίτι παλεύουν
Τον πόνο με μάτια ορθάνοιχτα

Σαν να τους βλέπω, σαν να τους ψάχνω
Σαν να τους νιώθω κοντά μου
Πόσα κελιά θα χτιστούν στην ατέλειωτη ευθεία αυτού του θαλάμου;
Η μόνη ανακούφιση αυτή τη στιγμή
Θα 'ταν να 'σουνα στην αγκαλιά μου
Το ίδιο μου κάνει είτε πνίγομαι πολύ βαθιά είτε στην κουταλιά μου

Τελευταία ανασαίνω αλλιώς
Νιώθω και σκέφτομαι αλλιώς
Κοιμάμαι αλλιώς, ξυπνάω αλλιώς, κοιτάζω τον κόσμο αλλιώς
Κάτι με καίει συνεχώς, και θα 'θελα να 'μουν αλλιώς
Μα και να ήμουνα το ίδιο θα ζήταγα έτσι και αλλιώς

Μέσα σε αυτό το κεφάλι έχουνε φωλιάσει
Του κόσμου τα άδικα και τα ανεξήγητα
Σαν τους μπάτσους χτυπάνε αλύπητα
Και αφήνουν σημάδια ανεξίτηλα
Ιδεολογίες και δίστιχα, τα συμπτώματα και η ηθική
Αυτά μας ενώσανε φίλε μου μέσα στο χάος εγώ θα 'μαι εκεί

Μας εκπαιδεύουνε να μην νοιαζόμαστε
Και να μιλάει το συμφέρον
Και όλοι μαζί έχουμε χτίσει
Αυτό το ντουνιά των χαμένων αγγέλων
Έλα και μίλα μου δείξε μου αγάπη
Έχω ανάγκη να ελπίζω σε κάτι
Έχω μέσα μου τόση φωτιά
Που φοβάμαι μην πάω και τα κάνω όλα στάχτη

Μας εκπαιδεύουνε να μην νοιαζόμαστε
Και να μιλάει το συμφέρον
Και όλοι μαζί έχουμε χτίσει
Αυτό το ντουνιά των χαμένων αγγέλων
Έλα και μίλα μου δείξε μου αγάπη
Έχω ανάγκη να ελπίζω σε κάτι
Έχω μέσα μου τόση φωτιά
Που φοβάμαι μην πάω και

Ναι, να μην πάω και τα κάνω όλα στάχτη
Να μην πάω και τα κάνω όλα μπάχαλο
Να μη ξυπνήσει ο παλιός μου εαυτός
Που διψάει για χορούς με τον διάβολο
Μαντεύω πως έχεις ανάψει τσιγάρο
Φυσάς και κοιτάς τον ακάλυπτο
Μα δεν θα το μάθω γαμώτο
Κι ας μένω απ' το σπίτι σου ένα δεκάλεπτο

Το μέλλον μοιάζει σκοτεινό
Γι' αυτό και γυρνάω στις κουβέντες που κάναμε
Δεν φοβάσαι τον θάνατο έλεγες
Μα μη δε ζήσουμε πριν να πεθάνουμε
Πέτυχες φλέβα και σώπασα, και αυτή η σιωπή είχε θόρυβο
Ακόμα παλεύω να αφήσω το χθες
Και να ζήσω για κοίτα το εξώφυλλο

Έχω αφήσει ανοιχτές συζητήσεις με τον εαυτό μου
Έχω τον φόβο στο δωμάτιο μου
Τον πιο καλό και πιστό αντίπαλο μου
Βγάζω απ' τις τσέπες μου ό,τι κουβάλαγα
Και ό,τι δεν είναι δικό μου
Θα πάω να το δώσω σε όποιον του ανήκει
Ή θα το πετάξω στον κάδο του δρόμου

Και έχω εντοπίσει αυτά που μου κάνουν κακό και είπα θα τα μειώσω
Μα ένα από αυτά είναι ο κόσμος που ζούμε
Από αυτό πως μπορώ να γλιτώσω;
Ομοφοβία, έμφυλη βία, είναι πολλά τα πεδία
Και πως να ελπίζω πως κάτι θα αλλάξει
Με τέτοια υπουργό στην παιδεία;

Μας εκπαιδεύουνε να μην νοιαζόμαστε
Και να μιλάει το συμφέρον
Και όλοι μαζί έχουμε χτίσει
Αυτό το ντουνιά των χαμένων αγγέλων
Έλα και μίλα μου δείξε μου αγάπη
Έχω ανάγκη να ελπίζω σε κάτι
Έχω μέσα μου τόση φωτιά
Που φοβάμαι μην πάω και τα κάνω όλα στάχτη

Μας εκπαιδεύουνε να μην νοιαζόμαστε
Και να μιλάει το συμφέρον
Και όλοι μαζί έχουμε χτίσει
Αυτό το ντουνιά των χαμένων αγγέλων
Έλα και μίλα μου δείξε μου αγάπη
Έχω ανάγκη να ελπίζω σε κάτι
Έχω μέσα μου τόση φωτιά
Που φοβάμαι μην πάω και