poczytaj mi

Wczoraj wieczorem spłonęły ostatnie miasta
Huk pożogi narastał siedziałem na balkonie
I wsłuchiwałem się w koniec w półprzytomne polifonie
Napisałem palcem w sadzy, że się boję
Nieaktualne mapy leżały w przydrożnym rowie
Kruche szkielety wieżowców powoli odsłaniał ogień
Porzuciłem nadzieję stopione figury rzucały
Na ziemię ponure poskręcane cienie powietrze gęstnieje
Martwe okna patrzą na mnie nieco śmielej na ulicy ktoś
Się śmieje w paroksyzmie uświadomienia sobie co się dzieje
Ciemne korytarze wokół miraże zdarzeń sami
Ale w parze boję się że się poparzę chciałbym
Na spokojnie wytłumaczyć ci od nowa co chowa się w słowach
Ale gdy próbuję to brakuje tchu
Znów brakuje tchu

Ale jak coś to pamiętaj, że jestem
Ale jak coś to pamiętaj, że jestem
Ale jak coś to pamiętaj, że jestem
Ale jak coś to pamiętaj, że jestem
Na planszy szachów w szufladzie między nożem i widelcem
W przepalonych żarówkach i niedokończonych wierszach
Przy każdym twoim bólu i rozterce pamiętaj jestem pamiętaj jestem

Z domu zostały tylko drzwi i rygiel
Z nieba spadły strzępy ptasich skrzydeł ulicą płyną
Pomyje opuszczone samochody szczerzą pordzewiałe
Ryje nie wiem co robić więc idę
Zamiast księżyca rozbłysk błędnego ognika
Rzeki pogubiły drogi w wyschniętych korytach
Słońce zastąpił wyszczerbiony talerz z taniej porcelany
Pod nogami miałem nabój kopnąłem go i wypalił
Przegrałem w nierównej walce zdania dogorywały na ziemi
Niczyjej ich szyje były przestrzelone przez interpretacje
Przestałem prosić o szansę
Popioły niesione wiatrem parodiują roje pszczół
W tańcu pomiędzy zgliszczami
Nawałnice zrywają dachy z budynków które
Cudem ocalały zaniedbałem własny
Świat żeby twój był doskonały

Więc jak coś to pamiętaj, że jestem
Więc jak coś to pamiętaj, że jestem
Więc jak coś to pamiętaj, że jestem
Więc jak coś to pamiętaj, że jestem
Na planszy szachów w szufladzie między nożem i widelcem
W przepalonych żarówkach i niedokończonych wierszach
Przy każdym moim strachu i rozterce
Pamiętaj że jestem pamiętaj, że jestem sam